140:1 Mė ēliro, o Zot, nga njerėzit e kėqij; mė mbro nga njerėzit e furishėm,

140:2 qė thurrin ligėsi nė zemėr tė tyre; ata mblidhen vazhdimisht pėr tė bėrė luftė.

140:3 Mprehin gjuhėn e tyre si gjarpėri dhe kanė helm gjarpėri nėn buzėt e tyre. (Sela)

140:4 Mė mbro, o Zot, nga duart e tė pabesit dhe mė mbro nga njeriu i dhunės, qė komplotojnė pėr tė mė rrėzuar.

140:5 Kryelartėt kanė fshehur pėr mua njė lak dhe litarė, mė kanė ngritur njė rrjetė buzė shtegut, kanė vėnė kurthe pėr mua. (Sela)

140:6 Unė i thashė Zotit: "Ti je Perėndia im; dėgjo, o Zot, britmėn e lutjeve tė mia.

140:7 O Zot Perėndi, ti je forca e shpėtimit tim, ti e ke mbuluar kokėn time ditėn e betejės.

140:8 O Zot, mos u jep tė pabesėve atė qė dėshirojnė; mos favorizo planet e tyre, qė tė mos lavdėrohen. (Sela)

140:9 Bėj qė koka e atyre qė mė rrethojnė tė mbulohet nga ēoroditja e vetė buzėve tė tyre.

140:10 Rėnēin mbi ta qymyre tė ndezur; i hedhshin nė zjarr, nė gropa tė thella, nga ku tė mos mund tė ngrihen.

140:11 Njeriu gojėkeq mos qoftė i qėndrueshėm mbi tokė; fatkeqėsia pėrndjektė njeriun e dhunės deri nė shkatėrrim".

140:12 Unė e di qė Zoti do tė mbrojė ēėshtjen e tė pikėlluarit dhe do t`i sigurojė drejtėsi tė varfėrit.