57:1 Ki mėshirė pėr mua, o Perėndi, ki mėshirė pėr mua, sepse shpirti im gjen strehė te ti; gjej strehė nė hijen e krahėve tė tu deri sa tė kalojnė fatkeqėsitė.

57:2 Unė do t`i thėrras Perėndisė, Shumė tė Lartit, Perėndisė qė kryen ēdo gjė pėr mua.

57:3 Ai do tė dėrgojė nga qielli pėr tė mė shpėtuar, ai qorton ashpėr atė qė dėshiron tė mė pėrpijė. (Sela) Perėndia do tė dėrgoj mirėsinė e tij dhe tė vėrtetėn e tij.

57:4 Shpirti im ėshtė si nė mes tė luanėve; banoj midis njerėzve qė vjellin zjarr, midis njerėzve dhėmbėt e tė cilėve janė shtiza dhe shigjeta, dhe gjuha e tyre ėshtė njė shpatė e mprehur mirė.

57:5 U lartofsh mbi qiejtė, o Perėndi; shkėlqeftė lavdia jote mbi tė gjithė tokėn.

57:6 Ata kanė shtrirė njė rrjetė mbi hapat e mia; unė jam i tėri i kėrrusur; kanė hapur njė gropė para meje, por ata vetė ranė brenda. (Sela)

57:7 Zemra ime ėshtė e prirur mirė, o Perėndi, zemra ime ėshtė e prirur mirė; unė do tė kėndoj dhe do tė lėvdoj.

57:8 Rizgjohu, fryma ime; rizgjohuni, psaltir dhe qeste; unė do tė rizgjoj agimin.

57:9 Do tė tė kremtoj midis popujve, o Zot, do tė kėndoj lavdet e tua midis kombeve,

57:10 sepse e madhe deri nė qiell ėshtė mirėsia jote, dhe e vėrteta jote arrin deri nė retė.