62:1 Shpirti im gjen prehje vetėm te Perėndia; nga ai vjen shpėtimi im.

62:2 Vetėm ai ėshtė kėshtjella ime dhe shpėtimi im, ai ėshtė streha ime e lartė; unė nuk do tė luaj kurrė.

62:3 Deri kur do tė vėrtiteni kundėr njė njeriu, pėr tė kėrkuar tė gjithė sė bashku ta vrisni, ashtu si bėhet me njė mur qė bėn bark dhe njė gardh qė lėkundet?

62:4 Ata mendojnė vetėm ta rrėzojnė nga lartėsia e tij, gjejnė kėnaqėsi nė gėnjeshtėr, bekojnė me gojėn e tyre, por nė zemrat e tyre mallkojnė. (Sela)

62:5 Shpirti im, gjej prehje vetėm te Perėndia, sepse shpresa ime vjen nga ai.

62:6 Vetėm ai ėshtė kėshtjella ime dhe shpėtimi im; ai ėshtė streha ime e lartė; unė nuk do tė luaj kurrė.

62:7 Te Perėndia ėshtė shpėtimi im dhe lavdia ime; kėshtjella ime e fortė dhe streha ime janė te Perėndia.

62:8 Ki besim tek ai vazhdimisht, o popull, hap zemrėn tėnde para tij; Perėndia ėshtė streha jonė. (Sela)

62:9 Me siguri, njerėzit e shtresės sė ulėt nuk janė veēse avull dhe njerėzit e shtresės sė lartė nuk janė veēse gėnjeshtarė; po t`i vėsh mbi peshore tė gjithė sė bashku janė mė tė lehtė se vetė avulli.

62:10 Mos kini besim te zhvatja dhe mos ushqeni shpresa tė kota te grabitja; mos shkoni mbas kotėsisė; nė rast se pasuritė janė tė bollshme, mos u kushtoni zemrėn.

62:11 Perėndia ka folur njė herė; dy herė kam dėgjuar kėtė, qė fuqia i pėrket Perėndisė;