4:1 Dhe menjėherė erdha nė frymė; dhe ja, njė fron ishte nė qiell dhe mbi fron rrinte njė i ulur.

4:2 Dhe ai qė ishte ulur nga pamja i ngjante njė guri diaspri dhe sardi; dhe rreth fronit ishte njė ylber qė i ngjante smeraldit.

4:3 Dhe rreth e qark fronit ishin njėzet e katėr frone, dhe mbi frone pashė ndenjur njėzet e katėr pleq tė veshur me petka tė bardha; dhe mbi kryet e tyre kishin kurora:

4:4 dhe nga froni shpėrthenin vetėtima, bubullima dhe zėra; dhe pėrpara fronit ishin shtatė llamba tė ndezura, qė janė tė shtatė Frymėrat e Perėndisė.

4:5 Dhe pėrpara fronit ishte si njė det i qelqtė qė i ngjante kristalit, dhe nė mes tė fronit dhe pėrreth fronit katėr kafshė, qė ishin plot me sy pėrpara dhe prapa.

4:6 Qenia e parė e gjallė ishte e ngjashme me njė luan, edhe qenia e dytė e gjallė e ngjashme me njė viē, edhe qenia e tretė e gjallė kishte fytyrė si tė njeriut, edhe e katėrta ishte e ngjashme me njė shqiponjė nė fluturim.

4:7 Edhe tė katėr qeniet e gjalla kishin secila nga gjashtė krahė pėrqark, edhe pėrbrenda ishin plot me sy; dhe nuk pushojnė kurrė, as ditė as natė, duke thėnė: ``I shenjtė, i shenjtė, i shenjtė ėshtė Zoti Perėndi, i Plotfuqishmi, qė ishte, qė ėshtė dhe qė do tė vijė!``.

4:8 Sa herė qė qeniet e gjalla i japin lavdi, nder e tė falenderim atij qė rri ulur mbi fron, atij qė rron nė shekuj tė shekujve,

4:9 tė njėzet e katėr pleq bien pėrmbys pėrpara atij qė rri mbi fron dhe adhurojnė atė qė jeton nė shekuj tė shekujve dhe i hedhin kurorat e tyre pėrpara fronit, duke thėnė:

4:10 ``Ti je i denjė, o Zot, tė marrėsh lavdinė, nderimin dhe fuqinė, sepse ti i krijove tė gjitha gjėra, dhe nėpėrmjet vullnetit tėnd ekzistojnė dhe u krijuan``.