2:1 Á þriðja degi var brúðkaup í Kana í Galíleu. Móðir Jesú var þar.
2:2 Jesú var og boðið til brúðkaupsins og lærisveinum hans.
2:3 En er vín þraut segir móðir Jesú við hann: ,,Þeir hafa ekki vín.``
2:4 Jesús svarar: ,,Hvað varðar það mig og þig, kona? Minn tími er ekki enn kominn.``
2:5 Móðir hans sagði þá við þjónana: ,,Gjörið það, sem hann kann að segja yður.``
2:6 Nú voru þar sex vatnsker úr steini samkvæmt reglum Gyðinga um hreinsun, og tók hvert þeirra tvo mæla eða þrjá.
2:7 Jesús segir við þá: ,,Fyllið kerin vatni.`` Þeir fylltu þau á barma.
2:8 Síðan segir hann: ,,Ausið nú af og færið veislustjóra.`` Þeir gjörðu svo.
2:9 Veislustjóri bragðaði vatnið, sem var orðið vín, og vissi ekki, hvaðan það var, en þjónarnir, sem vatnið höfðu ausið, vissu það. Þá kallaði veislustjóri á brúðgumann
2:10 og sagði: ,,Allir menn bera fyrst fram góða vínið og síðan hið lakara, er menn gjörast ölvaðir. Þú hefur geymt góða vínið þar til nú.``
2:11 Þetta fyrsta tákn sitt gjörði Jesús í Kana í Galíleu og opinberaði dýrð sína, og lærisveinar hans trúðu á hann.
2:12 Eftir þetta fór hann ofan til Kapernaum ásamt móður sinni, bræðrum og lærisveinum. Þar voru þau nokkra daga.
2:13 Nú fóru páskar Gyðinga í hönd, og Jesús hélt upp til Jerúsalem.
2:14 Þar sá hann í helgidóminum þá, er seldu naut, sauði og dúfur, og víxlarana, sem sátu þar.
2:15 Þá gjörði hann sér svipu úr köðlum og rak alla út úr helgidóminum, líka sauðina og nautin. Hann steypti niður peningum víxlaranna og hratt um borðum þeirra,
2:16 og við dúfnasalana sagði hann: ,,Burt með þetta héðan. Gjörið ekki hús föður míns að sölubúð.``
2:17 Lærisveinum hans kom í hug, að ritað er: ,,Vandlæting vegna húss þíns mun tæra mig upp.``
2:18 Gyðingar sögðu þá við hann: ,,Hvaða tákn getur þú sýnt oss um það, að þú megir gjöra þetta?``
2:19 Jesús svaraði þeim: ,,Brjótið þetta musteri, og ég skal reisa það á þrem dögum.``
2:20 Þá sögðu Gyðingar: ,,Þetta musteri hefur verið fjörutíu og sex ár í smíðum, og þú ætlar að reisa það á þrem dögum!``
2:21 En hann var að tala um musteri líkama síns.
2:22 Þegar hann var risinn upp frá dauðum, minntust lærisveinar hans, að hann hafði sagt þetta, og trúðu ritningunni og orðinu, sem Jesús hafði talað.
2:23 Meðan hann var í Jerúsalem á páskahátíðinni, fóru margir að trúa á nafn hans, því þeir sáu þau tákn, sem hann gjörði.
2:24 En Jesús gaf þeim ekki trúnað sinn, því hann þekkti alla.
2:25 Hann þurfti þess ekki, að neinn bæri öðrum manni vitni; hann vissi sjálfur, hvað í manni býr.