22:1 Þá tók Jesús enn að tala við þá í dæmisögum og mælti:
22:2 ,,Líkt er um himnaríki og konung einn, sem gjörði brúðkaup sonar síns.
22:3 Hann sendi þjóna sína að kalla til brúðkaupsins þá, sem boðnir voru, en þeir vildu ekki koma.
22:4 Aftur sendi hann aðra þjóna og mælti: ,Segið þeim, sem boðnir voru: Veislu mína hef ég búið, uxum mínum og alifé er slátrað, og allt er tilbúið, komið í brúðkaupið.`
22:5 En þeir skeyttu því ekki. Einn fór á akur sinn, annar til kaupskapar síns,
22:6 en hinir tóku þjóna hans, misþyrmdu þeim og drápu.
22:7 Konungur reiddist, sendi út her sinn og lét tortíma morðingjum þessum og brenna borg þeirra.
22:8 Síðan segir hann við þjóna sína: ,Brúðkaupsveislan er tilbúin, en hinir boðnu voru ekki verðugir.
22:9 Farið því út á vegamót, og bjóðið í brúðkaupið hverjum þeim sem þér finnið.`
22:10 Þjónarnir fóru út á vegina og söfnuðu öllum, sem þeir fundu, vondum og góðum, svo að brúðkaupssalurinn varð alskipaður gestum.
22:11 Konungur gekk þá inn að sjá gestina og leit þar mann, sem var ekki búinn brúðkaupsklæðum.
22:12 Hann segir við hann: ,Vinur, hvernig ert þú hér kominn og ert ekki í brúðkaupsklæðum?` Maðurinn gat engu svarað.
22:13 Konungur sagði þá við þjóna sína: ,Bindið hann á höndum og fótum og varpið honum í ystu myrkur. Þar verður grátur og gnístran tanna.`
22:14 Því að margir eru kallaðir, en fáir útvaldir.``
22:15 Þá gengu farísearnir burt og tóku saman ráð sín, hvernig þeir gætu flækt hann í orðum.
22:16 Þeir senda til hans lærisveina sína ásamt Heródesarsinnum, og þeir segja: ,,Meistari, vér vitum, að þú ert sannorður og kennir Guðs veg í sannleika, þú hirðir ekki um álit neins, enda gjörir þú þér engan mannamun.
22:17 Seg oss því, hvað þér líst? Leyfist að gjalda keisaranum skatt eða ekki?``
22:18 Jesús þekkti illsku þeirra og sagði: ,,Hví freistið þér mín, hræsnarar?
22:19 Sýnið mér peninginn, sem goldinn er í skatt.`` Þeir fengu honum denar.
22:20 Hann spyr: ,,Hvers mynd og yfirskrift er þetta?``
22:21 Þeir svara: ,,Keisarans.`` Hann segir: ,,Gjaldið þá keisaranum það, sem keisarans er, og Guði það, sem Guðs er.``
22:22 Þegar þeir heyrðu þetta, undruðust þeir, og þeir yfirgáfu hann og gengu burt.
22:23 Sama dag komu til hans saddúkear, en þeir neita því, að upprisa sé til, og sögðu við hann:
22:24 ,,Meistari, Móse segir: ,Deyi maður barnlaus, þá skal bróðir hans ganga að eiga konu bróður síns og vekja honum niðja.`
22:25 Hér voru með oss sjö bræður. Sá fyrsti kvæntist og dó. Hann átti engan niðja og eftirlét því bróður sínum konuna.
22:26 Eins varð um næsta og þriðja og þá alla sjö.
22:27 Síðast allra dó konan.
22:28 Kona hvers þeirra sjö verður hún í upprisunni? Allir höfðu þeir átt hana.``
22:29 En Jesús svaraði þeim: ,,Þér villist, því að þér þekkið ekki ritningarnar né mátt Guðs.
22:30 Í upprisunni kvænast menn hvorki né giftast. Þeir eru sem englar á himni.
22:31 En um upprisu dauðra hafið þér ekki lesið það sem Guð segir við yður:
22:32 ,Ég er Guð Abrahams, Guð Ísaks og Guð Jakobs.` Ekki er hann Guð dauðra, heldur lifenda.``
22:33 En mannfjöldinn hlýddi á og undraðist mjög kenningu hans.
22:34 Þegar farísear heyrðu, að hann hafði gjört saddúkea orðlausa, komu þeir saman.
22:35 Og einn þeirra, sem var lögvitringur, vildi freista hans og spurði:
22:36 ,,Meistari, hvert er hið æðsta boðorð í lögmálinu?``
22:37 Hann svaraði honum: ,,,Elska skalt þú Drottin, Guð þinn, af öllu hjarta þínu, allri sálu þinni og öllum huga þínum.`
22:38 Þetta er hið æðsta og fremsta boðorð.
22:39 Annað er þessu líkt: ,Þú skalt elska náunga þinn eins og sjálfan þig.`
22:40 Á þessum tveimur boðorðum hvílir allt lögmálið og spámennirnir.``
22:41 Meðan farísearnir voru saman komnir, spurði Jesús þá:
22:42 ,,Hvað virðist yður um Krist? Hvers son er hann?`` Þeir svara: ,,Davíðs.``
22:43 Hann segir: ,,Hvernig getur þá Davíð, innblásinn andanum, kallað hann drottin? Hann segir:
22:44 Drottinn sagði við minn drottin: Set þig mér til hægri handar, þangað til ég gjöri óvini þína að fótskör þinni.
22:45 Fyrst Davíð kallar hann drottin, hvernig getur hann þá verið sonur hans?``
22:46 Enginn gat svarað honum einu orði, og frá þeim degi þorði enginn að spyrja hann neins framar.