12:1 Mirjam og Aron mæltu í gegn Móse vegna blálensku konunnar, er hann hafði gengið að eiga, því að hann hafði gengið að eiga blálenska konu.

12:2 Og þau sögðu: ,,Hefir Drottinn aðeins talað við Móse? Hefir hann ekki talað við okkur líka?`` Og Drottinn heyrði það.

12:3 En maðurinn Móse var einkar hógvær, framar öllum mönnum á jörðu.

12:4 Þá talaði Drottinn allt í einu til Móse, Arons og Mirjam: ,,Farið þið þrjú til samfundatjaldsins!`` Og þau gengu þangað þrjú.

12:5 Þá sté Drottinn niður í skýstólpanum og nam staðar í tjalddyrunum og kallaði á Aron og Mirjam, og þau gengu bæði fram.

12:6 Og hann sagði: ,,Heyrið orð mín! Þegar spámaður er meðal yðar, þá birtist ég honum í sýn, eða tala við hann í draumi.

12:7 Ekki er því þannig farið um þjón minn Móse. Honum er trúað fyrir öllu húsi mínu.

12:8 Ég tala við hann munni til munns, berlega og eigi í ráðgátum, og hann sér mynd Drottins. Og hví skirrðust þið þá eigi við að mæla í gegn þjóni mínum, í gegn Móse?``

12:9 Reiði Drottins upptendraðist gegn þeim, og hann fór burt.

12:10 Og skýið vék burt frá tjaldinu, og sjá, Mirjam var orðin líkþrá, hvít sem snjór. Aron sneri sér að Mirjam, og sjá, hún var orðin líkþrá.

12:11 Þá sagði Aron við Móse: ,,Æ, herra minn! Lát okkur eigi gjalda þess, að við breyttum heimskulega og syndguðum.

12:12 Æ, lát hana eigi vera sem andvana burð, sem helmingurinn af holdinu er rotnaður á, þá er hann kemur af móðurlífi.``

12:13 Móse hrópaði til Drottins: ,,Æ, Guð! Gjör hana aftur heila!``

12:14 Þá sagði Drottinn við Móse: ,,Ef faðir hennar hefði hrækt í andlit henni, mundi hún þá eigi hafa orðið að bera kinnroða í sjö daga? Skal hún í sjö daga vera inni byrgð utan herbúða, en eftir það má taka hana inn aftur.``

12:15 Og Mirjam var byrgð inni sjö daga fyrir utan herbúðirnar, og lýðurinn lagði ekki upp fyrr en Mirjam var aftur inn tekin.