12:1 Sá sem elskar aga, elskar þekking, en sá sem hatar umvöndun, er heimskur.

12:2 Hinn góði hlýtur velþóknun af Drottni, en hrekkvísan mann fyrirdæmir hann.

12:3 Enginn maður nær fótfestu með óguðleika, en rót hinna réttlátu mun eigi bifast.

12:4 Væn kona er kóróna manns síns, en vond kona er sem rotnun í beinum hans.

12:5 Hugsanir réttlátra stefna að rétti, en ráðagjörðir óguðlegra að svikum.

12:6 Orð óguðlegra brugga banaráð, en munnur hreinskilinna frelsar þá.

12:7 Óguðlegir kollsteypast og eru eigi framar til, en hús réttlátra stendur.

12:8 Manninum verður hrósað eftir vitsmunum hans, en sá sem er rangsnúinn í hjarta, verður fyrirlitinn.

12:9 Betra er að láta lítið yfir sér og hafa þjón en að berast mikið á og hafa ekki ofan í sig.

12:10 Hinn réttláti er nærgætinn um þörf skepna sinna, en hjarta óguðlegra er hart.

12:11 Sá sem yrkir land sitt, mettast af brauði, en sá sem sækist eftir hégómlegum hlutum, er óvitur.

12:12 Hinn óguðlegi ágirnist feng hinna vondu, en rót réttlátra er varanleg.

12:13 Yfirsjón varanna er ill snara, en hinn réttláti bjargast úr nauðum.

12:14 Af ávexti munnsins mettast maðurinn gæðum, og það sem hendur hans hafa öðrum gjört, kemur aftur yfir hann.

12:15 Afglapanum finnst sinn vegur réttur, en vitur maður hlýðir á ráð.

12:16 Gremja afglapans kemur þegar í ljós, en kænn maður dylur smán sína.

12:17 Sá sem segir sannleikann hispurslaust, mælir fram það sem rétt er, en falsvotturinn svik.

12:18 Þvaður sumra manna er sem spjótsstungur, en tunga hinna vitru græðir.

12:19 Sannmálar varir munu ávallt standast, en lygin tunga aðeins stutta stund.

12:20 Yfir svikum búa þeir, er illt brugga, en gleði valda þeir, er ráða til friðar.

12:21 Réttlátum manni ber aldrei böl að hendi, en óhamingja hleðst á óguðlega.

12:22 Lygavarir eru Drottni andstyggð, en þeir sem sannleik iðka, eru yndi hans.

12:23 Kænn maður fer dult með þekking sína, en hjarta heimskingjanna fer hátt með flónsku sína.

12:24 Hönd hinna iðnu mun drottna, en hangandi höndin verður vinnuskyld.

12:25 Hugsýki beygir manninn, en vingjarnlegt orð gleður hann.

12:26 Hinum réttláta vegnar betur en öðrum, en vegur óguðlegra leiðir þá í villu.

12:27 Letinginn nær ekki villibráðinni, en iðnin er manninum dýrmætur auður.