7:1 Son minn, varðveit þú orð mín og geym þú hjá þér boðorð mín. 7:2 Varðveit þú boðorð mín, og þá munt þú lifa, og áminning mína eins og sjáaldur auga þíns. 7:3 Bind þau á fingur þína, skrifa þau á spjald hjarta þíns. 7:4 Seg við spekina: ,,Þú ert systir mín!`` og kallaðu skynsemina vinkonu, 7:5 svo að þær varðveiti þig fyrir léttúðarkonu, fyrir blíðmálugri konu sem annar á. 7:6 Út um gluggann á húsi mínu, út um grindurnar skimaði ég 7:7 og sá þar meðal sveinanna ungan og vitstola mann. 7:8 Hann gekk á strætinu nálægt horni einu og fetaði leiðina að húsi hennar, 7:9 í rökkrinu, að kveldi dags, um miðja nótt og í niðdimmu. 7:10 Gekk þá kona í móti honum, búin sem portkona og undirförul í hjarta _ 7:11 hávær er hún og óhemjuleg, fætur hennar tolla aldrei heima, 7:12 hún er ýmist á götunum eða á torgunum, og situr um menn hjá hverju horni _, 7:13 hún þrífur í hann og kyssir hann og segir við hann, ósvífin í bragði: 7:14 ,,Ég átti að greiða heillafórn, í dag hefi ég goldið heit mitt. 7:15 Fyrir því fór ég út til móts við þig, til þess að leita þín, og hefi nú fundið þig. 7:16 Ég hefi búið rúm mitt ábreiðum, marglitum ábreiðum úr egypsku líni. 7:17 Myrru, alóe og kanel hefi ég stökkt á hvílu mína. 7:18 Kom þú, við skulum drekka okkur ástdrukkin fram á morgun, gamna okkur með blíðuhótum. 7:19 Því að maðurinn minn er ekki heima, hann er farinn í langferð. 7:20 Peningapyngjuna tók hann með sér, hann kemur ekki heim fyrr en í tunglfylling.`` 7:21 Hún tældi hann með sínum áköfu fortölum, ginnti hann með kjassmælum sínum. 7:22 Hann fer rakleiðis á eftir henni, eins og naut gengur fram á blóðvöllinn, og eins og hjörtur, sem anar í netið, 7:23 uns örin fer í gegnum lifur hans, eins og fuglinn hraðar sér í snöruna, og veit ekki, að líf hans er í veði. 7:24 Og nú, þér yngismenn, hlýðið á mig og gefið gaum að orðum munns míns. 7:25 Lát eigi hjarta þitt teygjast á vegu hennar, villst eigi inn á stigu hennar. 7:26 Því að margir eru þeir, sem hún hefir sært til ólífis, og mesti grúi allir þeir, sem hún hefir myrt. 7:27 Hús hennar er helvegur, er liggur niður til heimkynna dauðans.
7:2 Varðveit þú boðorð mín, og þá munt þú lifa, og áminning mína eins og sjáaldur auga þíns. 7:3 Bind þau á fingur þína, skrifa þau á spjald hjarta þíns. 7:4 Seg við spekina: ,,Þú ert systir mín!`` og kallaðu skynsemina vinkonu, 7:5 svo að þær varðveiti þig fyrir léttúðarkonu, fyrir blíðmálugri konu sem annar á. 7:6 Út um gluggann á húsi mínu, út um grindurnar skimaði ég 7:7 og sá þar meðal sveinanna ungan og vitstola mann. 7:8 Hann gekk á strætinu nálægt horni einu og fetaði leiðina að húsi hennar, 7:9 í rökkrinu, að kveldi dags, um miðja nótt og í niðdimmu. 7:10 Gekk þá kona í móti honum, búin sem portkona og undirförul í hjarta _ 7:11 hávær er hún og óhemjuleg, fætur hennar tolla aldrei heima, 7:12 hún er ýmist á götunum eða á torgunum, og situr um menn hjá hverju horni _, 7:13 hún þrífur í hann og kyssir hann og segir við hann, ósvífin í bragði: 7:14 ,,Ég átti að greiða heillafórn, í dag hefi ég goldið heit mitt. 7:15 Fyrir því fór ég út til móts við þig, til þess að leita þín, og hefi nú fundið þig. 7:16 Ég hefi búið rúm mitt ábreiðum, marglitum ábreiðum úr egypsku líni. 7:17 Myrru, alóe og kanel hefi ég stökkt á hvílu mína. 7:18 Kom þú, við skulum drekka okkur ástdrukkin fram á morgun, gamna okkur með blíðuhótum. 7:19 Því að maðurinn minn er ekki heima, hann er farinn í langferð. 7:20 Peningapyngjuna tók hann með sér, hann kemur ekki heim fyrr en í tunglfylling.`` 7:21 Hún tældi hann með sínum áköfu fortölum, ginnti hann með kjassmælum sínum. 7:22 Hann fer rakleiðis á eftir henni, eins og naut gengur fram á blóðvöllinn, og eins og hjörtur, sem anar í netið, 7:23 uns örin fer í gegnum lifur hans, eins og fuglinn hraðar sér í snöruna, og veit ekki, að líf hans er í veði. 7:24 Og nú, þér yngismenn, hlýðið á mig og gefið gaum að orðum munns míns. 7:25 Lát eigi hjarta þitt teygjast á vegu hennar, villst eigi inn á stigu hennar. 7:26 Því að margir eru þeir, sem hún hefir sært til ólífis, og mesti grúi allir þeir, sem hún hefir myrt. 7:27 Hús hennar er helvegur, er liggur niður til heimkynna dauðans.
7:3 Bind þau á fingur þína, skrifa þau á spjald hjarta þíns. 7:4 Seg við spekina: ,,Þú ert systir mín!`` og kallaðu skynsemina vinkonu, 7:5 svo að þær varðveiti þig fyrir léttúðarkonu, fyrir blíðmálugri konu sem annar á. 7:6 Út um gluggann á húsi mínu, út um grindurnar skimaði ég 7:7 og sá þar meðal sveinanna ungan og vitstola mann. 7:8 Hann gekk á strætinu nálægt horni einu og fetaði leiðina að húsi hennar, 7:9 í rökkrinu, að kveldi dags, um miðja nótt og í niðdimmu. 7:10 Gekk þá kona í móti honum, búin sem portkona og undirförul í hjarta _ 7:11 hávær er hún og óhemjuleg, fætur hennar tolla aldrei heima, 7:12 hún er ýmist á götunum eða á torgunum, og situr um menn hjá hverju horni _, 7:13 hún þrífur í hann og kyssir hann og segir við hann, ósvífin í bragði: 7:14 ,,Ég átti að greiða heillafórn, í dag hefi ég goldið heit mitt. 7:15 Fyrir því fór ég út til móts við þig, til þess að leita þín, og hefi nú fundið þig. 7:16 Ég hefi búið rúm mitt ábreiðum, marglitum ábreiðum úr egypsku líni. 7:17 Myrru, alóe og kanel hefi ég stökkt á hvílu mína. 7:18 Kom þú, við skulum drekka okkur ástdrukkin fram á morgun, gamna okkur með blíðuhótum. 7:19 Því að maðurinn minn er ekki heima, hann er farinn í langferð. 7:20 Peningapyngjuna tók hann með sér, hann kemur ekki heim fyrr en í tunglfylling.`` 7:21 Hún tældi hann með sínum áköfu fortölum, ginnti hann með kjassmælum sínum. 7:22 Hann fer rakleiðis á eftir henni, eins og naut gengur fram á blóðvöllinn, og eins og hjörtur, sem anar í netið, 7:23 uns örin fer í gegnum lifur hans, eins og fuglinn hraðar sér í snöruna, og veit ekki, að líf hans er í veði. 7:24 Og nú, þér yngismenn, hlýðið á mig og gefið gaum að orðum munns míns. 7:25 Lát eigi hjarta þitt teygjast á vegu hennar, villst eigi inn á stigu hennar. 7:26 Því að margir eru þeir, sem hún hefir sært til ólífis, og mesti grúi allir þeir, sem hún hefir myrt. 7:27 Hús hennar er helvegur, er liggur niður til heimkynna dauðans.
7:4 Seg við spekina: ,,Þú ert systir mín!`` og kallaðu skynsemina vinkonu, 7:5 svo að þær varðveiti þig fyrir léttúðarkonu, fyrir blíðmálugri konu sem annar á. 7:6 Út um gluggann á húsi mínu, út um grindurnar skimaði ég 7:7 og sá þar meðal sveinanna ungan og vitstola mann. 7:8 Hann gekk á strætinu nálægt horni einu og fetaði leiðina að húsi hennar, 7:9 í rökkrinu, að kveldi dags, um miðja nótt og í niðdimmu. 7:10 Gekk þá kona í móti honum, búin sem portkona og undirförul í hjarta _ 7:11 hávær er hún og óhemjuleg, fætur hennar tolla aldrei heima, 7:12 hún er ýmist á götunum eða á torgunum, og situr um menn hjá hverju horni _, 7:13 hún þrífur í hann og kyssir hann og segir við hann, ósvífin í bragði: 7:14 ,,Ég átti að greiða heillafórn, í dag hefi ég goldið heit mitt. 7:15 Fyrir því fór ég út til móts við þig, til þess að leita þín, og hefi nú fundið þig. 7:16 Ég hefi búið rúm mitt ábreiðum, marglitum ábreiðum úr egypsku líni. 7:17 Myrru, alóe og kanel hefi ég stökkt á hvílu mína. 7:18 Kom þú, við skulum drekka okkur ástdrukkin fram á morgun, gamna okkur með blíðuhótum. 7:19 Því að maðurinn minn er ekki heima, hann er farinn í langferð. 7:20 Peningapyngjuna tók hann með sér, hann kemur ekki heim fyrr en í tunglfylling.`` 7:21 Hún tældi hann með sínum áköfu fortölum, ginnti hann með kjassmælum sínum. 7:22 Hann fer rakleiðis á eftir henni, eins og naut gengur fram á blóðvöllinn, og eins og hjörtur, sem anar í netið, 7:23 uns örin fer í gegnum lifur hans, eins og fuglinn hraðar sér í snöruna, og veit ekki, að líf hans er í veði. 7:24 Og nú, þér yngismenn, hlýðið á mig og gefið gaum að orðum munns míns. 7:25 Lát eigi hjarta þitt teygjast á vegu hennar, villst eigi inn á stigu hennar. 7:26 Því að margir eru þeir, sem hún hefir sært til ólífis, og mesti grúi allir þeir, sem hún hefir myrt. 7:27 Hús hennar er helvegur, er liggur niður til heimkynna dauðans.
7:5 svo að þær varðveiti þig fyrir léttúðarkonu, fyrir blíðmálugri konu sem annar á. 7:6 Út um gluggann á húsi mínu, út um grindurnar skimaði ég 7:7 og sá þar meðal sveinanna ungan og vitstola mann. 7:8 Hann gekk á strætinu nálægt horni einu og fetaði leiðina að húsi hennar, 7:9 í rökkrinu, að kveldi dags, um miðja nótt og í niðdimmu. 7:10 Gekk þá kona í móti honum, búin sem portkona og undirförul í hjarta _ 7:11 hávær er hún og óhemjuleg, fætur hennar tolla aldrei heima, 7:12 hún er ýmist á götunum eða á torgunum, og situr um menn hjá hverju horni _, 7:13 hún þrífur í hann og kyssir hann og segir við hann, ósvífin í bragði: 7:14 ,,Ég átti að greiða heillafórn, í dag hefi ég goldið heit mitt. 7:15 Fyrir því fór ég út til móts við þig, til þess að leita þín, og hefi nú fundið þig. 7:16 Ég hefi búið rúm mitt ábreiðum, marglitum ábreiðum úr egypsku líni. 7:17 Myrru, alóe og kanel hefi ég stökkt á hvílu mína. 7:18 Kom þú, við skulum drekka okkur ástdrukkin fram á morgun, gamna okkur með blíðuhótum. 7:19 Því að maðurinn minn er ekki heima, hann er farinn í langferð. 7:20 Peningapyngjuna tók hann með sér, hann kemur ekki heim fyrr en í tunglfylling.`` 7:21 Hún tældi hann með sínum áköfu fortölum, ginnti hann með kjassmælum sínum. 7:22 Hann fer rakleiðis á eftir henni, eins og naut gengur fram á blóðvöllinn, og eins og hjörtur, sem anar í netið, 7:23 uns örin fer í gegnum lifur hans, eins og fuglinn hraðar sér í snöruna, og veit ekki, að líf hans er í veði. 7:24 Og nú, þér yngismenn, hlýðið á mig og gefið gaum að orðum munns míns. 7:25 Lát eigi hjarta þitt teygjast á vegu hennar, villst eigi inn á stigu hennar. 7:26 Því að margir eru þeir, sem hún hefir sært til ólífis, og mesti grúi allir þeir, sem hún hefir myrt. 7:27 Hús hennar er helvegur, er liggur niður til heimkynna dauðans.
7:6 Út um gluggann á húsi mínu, út um grindurnar skimaði ég 7:7 og sá þar meðal sveinanna ungan og vitstola mann. 7:8 Hann gekk á strætinu nálægt horni einu og fetaði leiðina að húsi hennar, 7:9 í rökkrinu, að kveldi dags, um miðja nótt og í niðdimmu. 7:10 Gekk þá kona í móti honum, búin sem portkona og undirförul í hjarta _ 7:11 hávær er hún og óhemjuleg, fætur hennar tolla aldrei heima, 7:12 hún er ýmist á götunum eða á torgunum, og situr um menn hjá hverju horni _, 7:13 hún þrífur í hann og kyssir hann og segir við hann, ósvífin í bragði: 7:14 ,,Ég átti að greiða heillafórn, í dag hefi ég goldið heit mitt. 7:15 Fyrir því fór ég út til móts við þig, til þess að leita þín, og hefi nú fundið þig. 7:16 Ég hefi búið rúm mitt ábreiðum, marglitum ábreiðum úr egypsku líni. 7:17 Myrru, alóe og kanel hefi ég stökkt á hvílu mína. 7:18 Kom þú, við skulum drekka okkur ástdrukkin fram á morgun, gamna okkur með blíðuhótum. 7:19 Því að maðurinn minn er ekki heima, hann er farinn í langferð. 7:20 Peningapyngjuna tók hann með sér, hann kemur ekki heim fyrr en í tunglfylling.`` 7:21 Hún tældi hann með sínum áköfu fortölum, ginnti hann með kjassmælum sínum. 7:22 Hann fer rakleiðis á eftir henni, eins og naut gengur fram á blóðvöllinn, og eins og hjörtur, sem anar í netið, 7:23 uns örin fer í gegnum lifur hans, eins og fuglinn hraðar sér í snöruna, og veit ekki, að líf hans er í veði. 7:24 Og nú, þér yngismenn, hlýðið á mig og gefið gaum að orðum munns míns. 7:25 Lát eigi hjarta þitt teygjast á vegu hennar, villst eigi inn á stigu hennar. 7:26 Því að margir eru þeir, sem hún hefir sært til ólífis, og mesti grúi allir þeir, sem hún hefir myrt. 7:27 Hús hennar er helvegur, er liggur niður til heimkynna dauðans.
7:7 og sá þar meðal sveinanna ungan og vitstola mann. 7:8 Hann gekk á strætinu nálægt horni einu og fetaði leiðina að húsi hennar, 7:9 í rökkrinu, að kveldi dags, um miðja nótt og í niðdimmu. 7:10 Gekk þá kona í móti honum, búin sem portkona og undirförul í hjarta _ 7:11 hávær er hún og óhemjuleg, fætur hennar tolla aldrei heima, 7:12 hún er ýmist á götunum eða á torgunum, og situr um menn hjá hverju horni _, 7:13 hún þrífur í hann og kyssir hann og segir við hann, ósvífin í bragði: 7:14 ,,Ég átti að greiða heillafórn, í dag hefi ég goldið heit mitt. 7:15 Fyrir því fór ég út til móts við þig, til þess að leita þín, og hefi nú fundið þig. 7:16 Ég hefi búið rúm mitt ábreiðum, marglitum ábreiðum úr egypsku líni. 7:17 Myrru, alóe og kanel hefi ég stökkt á hvílu mína. 7:18 Kom þú, við skulum drekka okkur ástdrukkin fram á morgun, gamna okkur með blíðuhótum. 7:19 Því að maðurinn minn er ekki heima, hann er farinn í langferð. 7:20 Peningapyngjuna tók hann með sér, hann kemur ekki heim fyrr en í tunglfylling.`` 7:21 Hún tældi hann með sínum áköfu fortölum, ginnti hann með kjassmælum sínum. 7:22 Hann fer rakleiðis á eftir henni, eins og naut gengur fram á blóðvöllinn, og eins og hjörtur, sem anar í netið, 7:23 uns örin fer í gegnum lifur hans, eins og fuglinn hraðar sér í snöruna, og veit ekki, að líf hans er í veði. 7:24 Og nú, þér yngismenn, hlýðið á mig og gefið gaum að orðum munns míns. 7:25 Lát eigi hjarta þitt teygjast á vegu hennar, villst eigi inn á stigu hennar. 7:26 Því að margir eru þeir, sem hún hefir sært til ólífis, og mesti grúi allir þeir, sem hún hefir myrt. 7:27 Hús hennar er helvegur, er liggur niður til heimkynna dauðans.
7:8 Hann gekk á strætinu nálægt horni einu og fetaði leiðina að húsi hennar, 7:9 í rökkrinu, að kveldi dags, um miðja nótt og í niðdimmu. 7:10 Gekk þá kona í móti honum, búin sem portkona og undirförul í hjarta _ 7:11 hávær er hún og óhemjuleg, fætur hennar tolla aldrei heima, 7:12 hún er ýmist á götunum eða á torgunum, og situr um menn hjá hverju horni _, 7:13 hún þrífur í hann og kyssir hann og segir við hann, ósvífin í bragði: 7:14 ,,Ég átti að greiða heillafórn, í dag hefi ég goldið heit mitt. 7:15 Fyrir því fór ég út til móts við þig, til þess að leita þín, og hefi nú fundið þig. 7:16 Ég hefi búið rúm mitt ábreiðum, marglitum ábreiðum úr egypsku líni. 7:17 Myrru, alóe og kanel hefi ég stökkt á hvílu mína. 7:18 Kom þú, við skulum drekka okkur ástdrukkin fram á morgun, gamna okkur með blíðuhótum. 7:19 Því að maðurinn minn er ekki heima, hann er farinn í langferð. 7:20 Peningapyngjuna tók hann með sér, hann kemur ekki heim fyrr en í tunglfylling.`` 7:21 Hún tældi hann með sínum áköfu fortölum, ginnti hann með kjassmælum sínum. 7:22 Hann fer rakleiðis á eftir henni, eins og naut gengur fram á blóðvöllinn, og eins og hjörtur, sem anar í netið, 7:23 uns örin fer í gegnum lifur hans, eins og fuglinn hraðar sér í snöruna, og veit ekki, að líf hans er í veði. 7:24 Og nú, þér yngismenn, hlýðið á mig og gefið gaum að orðum munns míns. 7:25 Lát eigi hjarta þitt teygjast á vegu hennar, villst eigi inn á stigu hennar. 7:26 Því að margir eru þeir, sem hún hefir sært til ólífis, og mesti grúi allir þeir, sem hún hefir myrt. 7:27 Hús hennar er helvegur, er liggur niður til heimkynna dauðans.
7:9 í rökkrinu, að kveldi dags, um miðja nótt og í niðdimmu. 7:10 Gekk þá kona í móti honum, búin sem portkona og undirförul í hjarta _ 7:11 hávær er hún og óhemjuleg, fætur hennar tolla aldrei heima, 7:12 hún er ýmist á götunum eða á torgunum, og situr um menn hjá hverju horni _, 7:13 hún þrífur í hann og kyssir hann og segir við hann, ósvífin í bragði: 7:14 ,,Ég átti að greiða heillafórn, í dag hefi ég goldið heit mitt. 7:15 Fyrir því fór ég út til móts við þig, til þess að leita þín, og hefi nú fundið þig. 7:16 Ég hefi búið rúm mitt ábreiðum, marglitum ábreiðum úr egypsku líni. 7:17 Myrru, alóe og kanel hefi ég stökkt á hvílu mína. 7:18 Kom þú, við skulum drekka okkur ástdrukkin fram á morgun, gamna okkur með blíðuhótum. 7:19 Því að maðurinn minn er ekki heima, hann er farinn í langferð. 7:20 Peningapyngjuna tók hann með sér, hann kemur ekki heim fyrr en í tunglfylling.`` 7:21 Hún tældi hann með sínum áköfu fortölum, ginnti hann með kjassmælum sínum. 7:22 Hann fer rakleiðis á eftir henni, eins og naut gengur fram á blóðvöllinn, og eins og hjörtur, sem anar í netið, 7:23 uns örin fer í gegnum lifur hans, eins og fuglinn hraðar sér í snöruna, og veit ekki, að líf hans er í veði. 7:24 Og nú, þér yngismenn, hlýðið á mig og gefið gaum að orðum munns míns. 7:25 Lát eigi hjarta þitt teygjast á vegu hennar, villst eigi inn á stigu hennar. 7:26 Því að margir eru þeir, sem hún hefir sært til ólífis, og mesti grúi allir þeir, sem hún hefir myrt. 7:27 Hús hennar er helvegur, er liggur niður til heimkynna dauðans.
7:10 Gekk þá kona í móti honum, búin sem portkona og undirförul í hjarta _ 7:11 hávær er hún og óhemjuleg, fætur hennar tolla aldrei heima, 7:12 hún er ýmist á götunum eða á torgunum, og situr um menn hjá hverju horni _, 7:13 hún þrífur í hann og kyssir hann og segir við hann, ósvífin í bragði: 7:14 ,,Ég átti að greiða heillafórn, í dag hefi ég goldið heit mitt. 7:15 Fyrir því fór ég út til móts við þig, til þess að leita þín, og hefi nú fundið þig. 7:16 Ég hefi búið rúm mitt ábreiðum, marglitum ábreiðum úr egypsku líni. 7:17 Myrru, alóe og kanel hefi ég stökkt á hvílu mína. 7:18 Kom þú, við skulum drekka okkur ástdrukkin fram á morgun, gamna okkur með blíðuhótum. 7:19 Því að maðurinn minn er ekki heima, hann er farinn í langferð. 7:20 Peningapyngjuna tók hann með sér, hann kemur ekki heim fyrr en í tunglfylling.`` 7:21 Hún tældi hann með sínum áköfu fortölum, ginnti hann með kjassmælum sínum. 7:22 Hann fer rakleiðis á eftir henni, eins og naut gengur fram á blóðvöllinn, og eins og hjörtur, sem anar í netið, 7:23 uns örin fer í gegnum lifur hans, eins og fuglinn hraðar sér í snöruna, og veit ekki, að líf hans er í veði. 7:24 Og nú, þér yngismenn, hlýðið á mig og gefið gaum að orðum munns míns. 7:25 Lát eigi hjarta þitt teygjast á vegu hennar, villst eigi inn á stigu hennar. 7:26 Því að margir eru þeir, sem hún hefir sært til ólífis, og mesti grúi allir þeir, sem hún hefir myrt. 7:27 Hús hennar er helvegur, er liggur niður til heimkynna dauðans.
7:11 hávær er hún og óhemjuleg, fætur hennar tolla aldrei heima, 7:12 hún er ýmist á götunum eða á torgunum, og situr um menn hjá hverju horni _, 7:13 hún þrífur í hann og kyssir hann og segir við hann, ósvífin í bragði: 7:14 ,,Ég átti að greiða heillafórn, í dag hefi ég goldið heit mitt. 7:15 Fyrir því fór ég út til móts við þig, til þess að leita þín, og hefi nú fundið þig. 7:16 Ég hefi búið rúm mitt ábreiðum, marglitum ábreiðum úr egypsku líni. 7:17 Myrru, alóe og kanel hefi ég stökkt á hvílu mína. 7:18 Kom þú, við skulum drekka okkur ástdrukkin fram á morgun, gamna okkur með blíðuhótum. 7:19 Því að maðurinn minn er ekki heima, hann er farinn í langferð. 7:20 Peningapyngjuna tók hann með sér, hann kemur ekki heim fyrr en í tunglfylling.`` 7:21 Hún tældi hann með sínum áköfu fortölum, ginnti hann með kjassmælum sínum. 7:22 Hann fer rakleiðis á eftir henni, eins og naut gengur fram á blóðvöllinn, og eins og hjörtur, sem anar í netið, 7:23 uns örin fer í gegnum lifur hans, eins og fuglinn hraðar sér í snöruna, og veit ekki, að líf hans er í veði. 7:24 Og nú, þér yngismenn, hlýðið á mig og gefið gaum að orðum munns míns. 7:25 Lát eigi hjarta þitt teygjast á vegu hennar, villst eigi inn á stigu hennar. 7:26 Því að margir eru þeir, sem hún hefir sært til ólífis, og mesti grúi allir þeir, sem hún hefir myrt. 7:27 Hús hennar er helvegur, er liggur niður til heimkynna dauðans.
7:12 hún er ýmist á götunum eða á torgunum, og situr um menn hjá hverju horni _, 7:13 hún þrífur í hann og kyssir hann og segir við hann, ósvífin í bragði: 7:14 ,,Ég átti að greiða heillafórn, í dag hefi ég goldið heit mitt. 7:15 Fyrir því fór ég út til móts við þig, til þess að leita þín, og hefi nú fundið þig. 7:16 Ég hefi búið rúm mitt ábreiðum, marglitum ábreiðum úr egypsku líni. 7:17 Myrru, alóe og kanel hefi ég stökkt á hvílu mína. 7:18 Kom þú, við skulum drekka okkur ástdrukkin fram á morgun, gamna okkur með blíðuhótum. 7:19 Því að maðurinn minn er ekki heima, hann er farinn í langferð. 7:20 Peningapyngjuna tók hann með sér, hann kemur ekki heim fyrr en í tunglfylling.`` 7:21 Hún tældi hann með sínum áköfu fortölum, ginnti hann með kjassmælum sínum. 7:22 Hann fer rakleiðis á eftir henni, eins og naut gengur fram á blóðvöllinn, og eins og hjörtur, sem anar í netið, 7:23 uns örin fer í gegnum lifur hans, eins og fuglinn hraðar sér í snöruna, og veit ekki, að líf hans er í veði. 7:24 Og nú, þér yngismenn, hlýðið á mig og gefið gaum að orðum munns míns. 7:25 Lát eigi hjarta þitt teygjast á vegu hennar, villst eigi inn á stigu hennar. 7:26 Því að margir eru þeir, sem hún hefir sært til ólífis, og mesti grúi allir þeir, sem hún hefir myrt. 7:27 Hús hennar er helvegur, er liggur niður til heimkynna dauðans.
7:13 hún þrífur í hann og kyssir hann og segir við hann, ósvífin í bragði: 7:14 ,,Ég átti að greiða heillafórn, í dag hefi ég goldið heit mitt. 7:15 Fyrir því fór ég út til móts við þig, til þess að leita þín, og hefi nú fundið þig. 7:16 Ég hefi búið rúm mitt ábreiðum, marglitum ábreiðum úr egypsku líni. 7:17 Myrru, alóe og kanel hefi ég stökkt á hvílu mína. 7:18 Kom þú, við skulum drekka okkur ástdrukkin fram á morgun, gamna okkur með blíðuhótum. 7:19 Því að maðurinn minn er ekki heima, hann er farinn í langferð. 7:20 Peningapyngjuna tók hann með sér, hann kemur ekki heim fyrr en í tunglfylling.`` 7:21 Hún tældi hann með sínum áköfu fortölum, ginnti hann með kjassmælum sínum. 7:22 Hann fer rakleiðis á eftir henni, eins og naut gengur fram á blóðvöllinn, og eins og hjörtur, sem anar í netið, 7:23 uns örin fer í gegnum lifur hans, eins og fuglinn hraðar sér í snöruna, og veit ekki, að líf hans er í veði. 7:24 Og nú, þér yngismenn, hlýðið á mig og gefið gaum að orðum munns míns. 7:25 Lát eigi hjarta þitt teygjast á vegu hennar, villst eigi inn á stigu hennar. 7:26 Því að margir eru þeir, sem hún hefir sært til ólífis, og mesti grúi allir þeir, sem hún hefir myrt. 7:27 Hús hennar er helvegur, er liggur niður til heimkynna dauðans.
7:14 ,,Ég átti að greiða heillafórn, í dag hefi ég goldið heit mitt. 7:15 Fyrir því fór ég út til móts við þig, til þess að leita þín, og hefi nú fundið þig. 7:16 Ég hefi búið rúm mitt ábreiðum, marglitum ábreiðum úr egypsku líni. 7:17 Myrru, alóe og kanel hefi ég stökkt á hvílu mína. 7:18 Kom þú, við skulum drekka okkur ástdrukkin fram á morgun, gamna okkur með blíðuhótum. 7:19 Því að maðurinn minn er ekki heima, hann er farinn í langferð. 7:20 Peningapyngjuna tók hann með sér, hann kemur ekki heim fyrr en í tunglfylling.`` 7:21 Hún tældi hann með sínum áköfu fortölum, ginnti hann með kjassmælum sínum. 7:22 Hann fer rakleiðis á eftir henni, eins og naut gengur fram á blóðvöllinn, og eins og hjörtur, sem anar í netið, 7:23 uns örin fer í gegnum lifur hans, eins og fuglinn hraðar sér í snöruna, og veit ekki, að líf hans er í veði. 7:24 Og nú, þér yngismenn, hlýðið á mig og gefið gaum að orðum munns míns. 7:25 Lát eigi hjarta þitt teygjast á vegu hennar, villst eigi inn á stigu hennar. 7:26 Því að margir eru þeir, sem hún hefir sært til ólífis, og mesti grúi allir þeir, sem hún hefir myrt. 7:27 Hús hennar er helvegur, er liggur niður til heimkynna dauðans.
7:15 Fyrir því fór ég út til móts við þig, til þess að leita þín, og hefi nú fundið þig. 7:16 Ég hefi búið rúm mitt ábreiðum, marglitum ábreiðum úr egypsku líni. 7:17 Myrru, alóe og kanel hefi ég stökkt á hvílu mína. 7:18 Kom þú, við skulum drekka okkur ástdrukkin fram á morgun, gamna okkur með blíðuhótum. 7:19 Því að maðurinn minn er ekki heima, hann er farinn í langferð. 7:20 Peningapyngjuna tók hann með sér, hann kemur ekki heim fyrr en í tunglfylling.`` 7:21 Hún tældi hann með sínum áköfu fortölum, ginnti hann með kjassmælum sínum. 7:22 Hann fer rakleiðis á eftir henni, eins og naut gengur fram á blóðvöllinn, og eins og hjörtur, sem anar í netið, 7:23 uns örin fer í gegnum lifur hans, eins og fuglinn hraðar sér í snöruna, og veit ekki, að líf hans er í veði. 7:24 Og nú, þér yngismenn, hlýðið á mig og gefið gaum að orðum munns míns. 7:25 Lát eigi hjarta þitt teygjast á vegu hennar, villst eigi inn á stigu hennar. 7:26 Því að margir eru þeir, sem hún hefir sært til ólífis, og mesti grúi allir þeir, sem hún hefir myrt. 7:27 Hús hennar er helvegur, er liggur niður til heimkynna dauðans.
7:16 Ég hefi búið rúm mitt ábreiðum, marglitum ábreiðum úr egypsku líni. 7:17 Myrru, alóe og kanel hefi ég stökkt á hvílu mína. 7:18 Kom þú, við skulum drekka okkur ástdrukkin fram á morgun, gamna okkur með blíðuhótum. 7:19 Því að maðurinn minn er ekki heima, hann er farinn í langferð. 7:20 Peningapyngjuna tók hann með sér, hann kemur ekki heim fyrr en í tunglfylling.`` 7:21 Hún tældi hann með sínum áköfu fortölum, ginnti hann með kjassmælum sínum. 7:22 Hann fer rakleiðis á eftir henni, eins og naut gengur fram á blóðvöllinn, og eins og hjörtur, sem anar í netið, 7:23 uns örin fer í gegnum lifur hans, eins og fuglinn hraðar sér í snöruna, og veit ekki, að líf hans er í veði. 7:24 Og nú, þér yngismenn, hlýðið á mig og gefið gaum að orðum munns míns. 7:25 Lát eigi hjarta þitt teygjast á vegu hennar, villst eigi inn á stigu hennar. 7:26 Því að margir eru þeir, sem hún hefir sært til ólífis, og mesti grúi allir þeir, sem hún hefir myrt. 7:27 Hús hennar er helvegur, er liggur niður til heimkynna dauðans.
7:17 Myrru, alóe og kanel hefi ég stökkt á hvílu mína. 7:18 Kom þú, við skulum drekka okkur ástdrukkin fram á morgun, gamna okkur með blíðuhótum. 7:19 Því að maðurinn minn er ekki heima, hann er farinn í langferð. 7:20 Peningapyngjuna tók hann með sér, hann kemur ekki heim fyrr en í tunglfylling.`` 7:21 Hún tældi hann með sínum áköfu fortölum, ginnti hann með kjassmælum sínum. 7:22 Hann fer rakleiðis á eftir henni, eins og naut gengur fram á blóðvöllinn, og eins og hjörtur, sem anar í netið, 7:23 uns örin fer í gegnum lifur hans, eins og fuglinn hraðar sér í snöruna, og veit ekki, að líf hans er í veði. 7:24 Og nú, þér yngismenn, hlýðið á mig og gefið gaum að orðum munns míns. 7:25 Lát eigi hjarta þitt teygjast á vegu hennar, villst eigi inn á stigu hennar. 7:26 Því að margir eru þeir, sem hún hefir sært til ólífis, og mesti grúi allir þeir, sem hún hefir myrt. 7:27 Hús hennar er helvegur, er liggur niður til heimkynna dauðans.
7:18 Kom þú, við skulum drekka okkur ástdrukkin fram á morgun, gamna okkur með blíðuhótum. 7:19 Því að maðurinn minn er ekki heima, hann er farinn í langferð. 7:20 Peningapyngjuna tók hann með sér, hann kemur ekki heim fyrr en í tunglfylling.`` 7:21 Hún tældi hann með sínum áköfu fortölum, ginnti hann með kjassmælum sínum. 7:22 Hann fer rakleiðis á eftir henni, eins og naut gengur fram á blóðvöllinn, og eins og hjörtur, sem anar í netið, 7:23 uns örin fer í gegnum lifur hans, eins og fuglinn hraðar sér í snöruna, og veit ekki, að líf hans er í veði. 7:24 Og nú, þér yngismenn, hlýðið á mig og gefið gaum að orðum munns míns. 7:25 Lát eigi hjarta þitt teygjast á vegu hennar, villst eigi inn á stigu hennar. 7:26 Því að margir eru þeir, sem hún hefir sært til ólífis, og mesti grúi allir þeir, sem hún hefir myrt. 7:27 Hús hennar er helvegur, er liggur niður til heimkynna dauðans.
7:19 Því að maðurinn minn er ekki heima, hann er farinn í langferð. 7:20 Peningapyngjuna tók hann með sér, hann kemur ekki heim fyrr en í tunglfylling.`` 7:21 Hún tældi hann með sínum áköfu fortölum, ginnti hann með kjassmælum sínum. 7:22 Hann fer rakleiðis á eftir henni, eins og naut gengur fram á blóðvöllinn, og eins og hjörtur, sem anar í netið, 7:23 uns örin fer í gegnum lifur hans, eins og fuglinn hraðar sér í snöruna, og veit ekki, að líf hans er í veði. 7:24 Og nú, þér yngismenn, hlýðið á mig og gefið gaum að orðum munns míns. 7:25 Lát eigi hjarta þitt teygjast á vegu hennar, villst eigi inn á stigu hennar. 7:26 Því að margir eru þeir, sem hún hefir sært til ólífis, og mesti grúi allir þeir, sem hún hefir myrt. 7:27 Hús hennar er helvegur, er liggur niður til heimkynna dauðans.
7:20 Peningapyngjuna tók hann með sér, hann kemur ekki heim fyrr en í tunglfylling.`` 7:21 Hún tældi hann með sínum áköfu fortölum, ginnti hann með kjassmælum sínum. 7:22 Hann fer rakleiðis á eftir henni, eins og naut gengur fram á blóðvöllinn, og eins og hjörtur, sem anar í netið, 7:23 uns örin fer í gegnum lifur hans, eins og fuglinn hraðar sér í snöruna, og veit ekki, að líf hans er í veði. 7:24 Og nú, þér yngismenn, hlýðið á mig og gefið gaum að orðum munns míns. 7:25 Lát eigi hjarta þitt teygjast á vegu hennar, villst eigi inn á stigu hennar. 7:26 Því að margir eru þeir, sem hún hefir sært til ólífis, og mesti grúi allir þeir, sem hún hefir myrt. 7:27 Hús hennar er helvegur, er liggur niður til heimkynna dauðans.
7:21 Hún tældi hann með sínum áköfu fortölum, ginnti hann með kjassmælum sínum. 7:22 Hann fer rakleiðis á eftir henni, eins og naut gengur fram á blóðvöllinn, og eins og hjörtur, sem anar í netið, 7:23 uns örin fer í gegnum lifur hans, eins og fuglinn hraðar sér í snöruna, og veit ekki, að líf hans er í veði. 7:24 Og nú, þér yngismenn, hlýðið á mig og gefið gaum að orðum munns míns. 7:25 Lát eigi hjarta þitt teygjast á vegu hennar, villst eigi inn á stigu hennar. 7:26 Því að margir eru þeir, sem hún hefir sært til ólífis, og mesti grúi allir þeir, sem hún hefir myrt. 7:27 Hús hennar er helvegur, er liggur niður til heimkynna dauðans.
7:22 Hann fer rakleiðis á eftir henni, eins og naut gengur fram á blóðvöllinn, og eins og hjörtur, sem anar í netið, 7:23 uns örin fer í gegnum lifur hans, eins og fuglinn hraðar sér í snöruna, og veit ekki, að líf hans er í veði. 7:24 Og nú, þér yngismenn, hlýðið á mig og gefið gaum að orðum munns míns. 7:25 Lát eigi hjarta þitt teygjast á vegu hennar, villst eigi inn á stigu hennar. 7:26 Því að margir eru þeir, sem hún hefir sært til ólífis, og mesti grúi allir þeir, sem hún hefir myrt. 7:27 Hús hennar er helvegur, er liggur niður til heimkynna dauðans.
7:23 uns örin fer í gegnum lifur hans, eins og fuglinn hraðar sér í snöruna, og veit ekki, að líf hans er í veði. 7:24 Og nú, þér yngismenn, hlýðið á mig og gefið gaum að orðum munns míns. 7:25 Lát eigi hjarta þitt teygjast á vegu hennar, villst eigi inn á stigu hennar. 7:26 Því að margir eru þeir, sem hún hefir sært til ólífis, og mesti grúi allir þeir, sem hún hefir myrt. 7:27 Hús hennar er helvegur, er liggur niður til heimkynna dauðans.
7:24 Og nú, þér yngismenn, hlýðið á mig og gefið gaum að orðum munns míns. 7:25 Lát eigi hjarta þitt teygjast á vegu hennar, villst eigi inn á stigu hennar. 7:26 Því að margir eru þeir, sem hún hefir sært til ólífis, og mesti grúi allir þeir, sem hún hefir myrt. 7:27 Hús hennar er helvegur, er liggur niður til heimkynna dauðans.
7:25 Lát eigi hjarta þitt teygjast á vegu hennar, villst eigi inn á stigu hennar. 7:26 Því að margir eru þeir, sem hún hefir sært til ólífis, og mesti grúi allir þeir, sem hún hefir myrt. 7:27 Hús hennar er helvegur, er liggur niður til heimkynna dauðans.
7:26 Því að margir eru þeir, sem hún hefir sært til ólífis, og mesti grúi allir þeir, sem hún hefir myrt. 7:27 Hús hennar er helvegur, er liggur niður til heimkynna dauðans.
7:27 Hús hennar er helvegur, er liggur niður til heimkynna dauðans.
GOTO NEXT CHAPTER - BIBLE INDEX & SEARCH