132:1 Drottinn, mun þú Davíð allar þrautir hans,

132:2 hann sem sór Drottni, gjörði heit hinum volduga Jakobs Guði:

132:3 ,,Ég vil eigi ganga inn í tjaldhús mitt, eigi stíga í hvílurúm mitt,

132:4 eigi unna augum mínum svefns né augnalokum mínum blunds,

132:5 fyrr en ég hefi fundið stað fyrir Drottin, bústað fyrir hinn volduga Jakobs Guð.``

132:6 Sjá, vér höfum heyrt um hann í Efrata, fundið hann á Jaarmörk.

132:7 Látum oss ganga til bústaðar Guðs, falla fram á fótskör hans.

132:8 Tak þig upp, Drottinn, og far á hvíldarstað þinn, þú og örk máttar þíns.

132:9 Prestar þínir íklæðist réttlæti og dýrkendur þínir fagni.

132:10 Sakir Davíðs þjóns þíns vísa þú þínum smurða eigi frá.

132:11 Drottinn hefir svarið Davíð óbrigðulan eið, er hann eigi mun rjúfa: ,,Af ávexti kviðar þíns mun ég setja mann í hásæti þitt.

132:12 Ef synir þínir varðveita sáttmála minn og reglur mínar, þær er ég kenni þeim, þá skulu og þeirra synir um aldur sitja í hásæti þínu.``

132:13 Því að Drottinn hefir útvalið Síon, þráð hana sér til bústaðar:

132:14 ,,Þetta er hvíldarstaður minn um aldur, hér vil ég búa, því að hann hefi ég þráð.

132:15 Vistir hans vil ég vissulega blessa, og fátæklinga hans vil ég seðja með brauði,

132:16 presta hans vil ég íklæða hjálpræði, hinir guðhræddu er þar búa skulu kveða fagnaðarópi.

132:17 Þar vil ég láta Davíð horn vaxa, þar hefi ég búið lampa mínum smurða.