139:1 Til söngstjórans. Davíðssálmur. Drottinn, þú rannsakar og þekkir mig.

139:2 Hvort sem ég sit eða stend, þá veist þú það, þú skynjar hugrenningar mínar álengdar.

139:3 Hvort sem ég geng eða ligg, þá athugar þú það, og alla vegu mína gjörþekkir þú.

139:4 Því að eigi er það orð á tungu minni, að þú, Drottinn, þekkir það eigi til fulls.

139:5 Þú umlykur mig á bak og brjóst, og hönd þína hefir þú lagt á mig.

139:6 Þekking þín er undursamlegri en svo, að ég fái skilið, of háleit, ég er henni eigi vaxinn.

139:7 Hvert get ég farið frá anda þínum og hvert flúið frá augliti þínu?

139:8 Þótt ég stigi upp í himininn, þá ertu þar, þótt ég gjörði undirheima að hvílu minni, sjá, þú ert þar.

139:9 Þótt ég lyfti mér á vængi morgunroðans og settist við hið ysta haf,

139:10 einnig þar mundi hönd þín leiða mig og hægri hönd þín halda mér.

139:11 Og þótt ég segði: ,,Myrkrið hylji mig og ljósið í kringum mig verði nótt,``

139:12 þá myndi þó myrkrið eigi verða þér of myrkt og nóttin lýsa eins og dagur, myrkur og ljós eru jöfn fyrir þér.

139:13 Því að þú hefir myndað nýru mín, ofið mig í móðurlífi.

139:14 Ég lofa þig fyrir það, að ég er undursamlega skapaður, undursamleg eru verk þín, það veit ég næsta vel.

139:15 Beinin í mér voru þér eigi hulin, þegar ég var gjörður í leyni, myndaður í djúpum jarðar.

139:16 Augu þín sáu mig, er ég enn var ómyndað efni, ævidagar voru ákveðnir og allir skráðir í bók þína, áður en nokkur þeirra var til orðinn.

139:17 En hversu torskildar eru mér hugsanir þínar, ó Guð, hversu stórkostlegar eru þær allar samanlagðar.

139:18 Ef ég vildi telja þær, væru þær fleiri en sandkornin, ég mundi vakna og vera enn með hugann hjá þér.

139:19 Ó að þú, Guð, vildir fella níðingana. Morðingjar! Víkið frá mér.

139:20 Þeir þrjóskast gegn þér með svikum og leggja nafn þitt við hégóma.

139:21 Ætti ég eigi, Drottinn, að hata þá, er hata þig, og hafa viðbjóð á þeim, er rísa gegn þér?

139:22 Ég hata þá fullu hatri, þeir eru orðnir óvinir mínir.

139:23 Prófa mig, Guð, og þekktu hjarta mitt, rannsaka mig og þekktu hugsanir mínar,