146:1 Aleluja. Shpirti im, lėvdo Zotin.

146:2 Unė do ta lėvdoj Zotn deri sa tė kem jetė, do tė kėndoj lavde pėr Perėndinė tim gjatė gjithė jetės sime.

146:3 Mos kini besim te princat dhe as te ndonjė bir njeriu, qė nuk mund tė shpėtojė.

146:4 Kur fryma e tij ikėn, ai kthehet pėrsėri nė tokė dhe po atė ditė planet e tij zhduken.

146:5 Lum ai qė ka Perėndinė e Jakobit si ndihmė, shpresa e tė cilit ėshtė tek Zoti, Perėndia i tij,

146:6 qė ka krijuar qiejtė dhe tokėn, detin dhe gjithēka ėshtė nė to, qė ruan besnikėrinė pėrjetė,

146:7 qė u jep tė drejtė tė shtypurve dhe ushqim tė uriturve. Zoti ēliron tė burgosurit.

146:8 Zoti u hap sytė tė verbėrve, Zoti ngre ata qė janė rrėzuar, Zoti i do tė drejtėt.

146:9 Zoti mbron tė huajt, ndihmon jetimin dhe gruan e ve, por pėrmbys udhėn e tė pabesėve.