10:1 Mér býður við lífi mínu, ég ætla því að gefa kveinstöfum mínum lausan tauminn, ætla að tala í sálarkvöl minni.

10:2 Ég segi við Guð: Sakfell mig ekki! lát mig vita, hvers vegna þú deilir við mig.

10:3 Er það ávinningur fyrir þig, að þú undirokar, að þú hafnar verki handa þinna, en lætur ljós skína yfir ráðagerð hinna óguðlegu?

10:4 Hefir þú holdleg augu, eða sér þú eins og menn sjá?

10:5 Eru dagar þínir eins og dagar mannanna, eru ár þín eins og mannsævi,

10:6 er þú leitar að misgjörð minni og grennslast eftir synd minni,

10:7 þótt þú vitir, að ég er ekki sekur, og að enginn frelsar af þinni hendi?

10:8 Hendur þínar hafa skapað mig og myndað mig, allan í krók og kring, og samt ætlar þú að tortíma mér?

10:9 Minnstu þó þess, að þú myndaðir mig sem leir, og nú vilt þú aftur gjöra mig að dufti.

10:10 Hefir þú ekki hellt mér sem mjólk og hleypt mig sem ost?

10:11 Hörundi og holdi klæddir þú mig og ófst mig saman úr beinum og sinum.

10:12 Líf og náð veittir þú mér, og umsjá þín varðveitti andardrátt minn.

10:13 En þetta falst þú í hjarta þínu, ég veit þú hafðir slíkt í hyggju.

10:14 Ef ég syndgaði, þá ætlaðir þú að hafa gætur á mér og eigi sýkna mig af misgjörð minni.

10:15 Væri ég sekur, þá vei mér! Og þótt ég væri réttlátur, þá mundi ég samt ekki bera höfuð mitt hátt, mettur af smán og þjakaður af eymd.

10:16 Og ef ég reisti mig upp, þá mundir þú elta mig sem ljón, og ávallt að nýju sýna á mér undramátt þinn.

10:17 Þú mundir leiða fram ný vitni á móti mér og herða á gremju þinni gegn mér, senda nýjan og nýjan kvalaher á hendur mér.

10:18 Hvers vegna útleiddir þú mig þá af móðurlífi? Ég hefði átt að deyja, áður en nokkurt auga leit mig!

10:19 Ég hefði átt að verða eins og ég hefði aldrei verið til, verið borinn frá móðurkviði til grafar!

10:20 Eru ekki dagar mínir fáir? Slepptu mér, svo að ég megi gleðjast lítið eitt,

10:21 áður en ég fer burt og kem aldrei aftur, fer í land myrkurs og niðdimmu,