9:1 Þá svaraði Job og sagði:

9:2 Vissulega, ég veit að það er svo, og hvernig ætti maðurinn að hafa rétt fyrir sér gagnvart Guði?

9:3 Þóknist honum að deila við hann, getur hann ekki svarað einni spurningu af þúsund.

9:4 Hann er vitur í hjarta og máttkur að afli _ hver þrjóskaðist gegn honum og sakaði eigi? _

9:5 Hann sem flytur fjöll, svo að þau vita ekki af, hann sem kollvarpar þeim í reiði sinni,

9:6 hann sem hrærir jörðina úr stað, svo að stoðir hennar leika á reiðiskjálfi,

9:7 hann sem býður sólinni, og hún rennur ekki upp, og setur innsigli fyrir stjörnurnar,

9:8 hann sem þenur út himininn aleinn, og gengur á háöldum sjávarins,

9:9 hann sem skóp Vagnstirnið og Óríon, Sjöstjörnuna og forðabúr sunnanvindsins,

9:10 hann sem gjörir mikla hluti og órannsakanlega og dásemdarverk, er eigi verða talin,

9:11 sjá, hann gengur fram hjá mér, en ég sé hann ekki, hann strýkst fram hjá, en ég verð hans ekki var.

9:12 Þegar hann þrífur til, hver vill þá aftra honum, hver vill segja við hann: ,,Hvað gjörir þú?``

9:13 Guð heldur ekki aftur reiði sinni, bandamenn hafdrekans beygðu sig undir hann.

9:14 Hversu miklu síður mundi ég þá geta svarað honum, geta valið orð mín gagnvart honum,

9:15 ég sem ekki mætti svara, þótt ég hefði rétt fyrir mér, heldur verð að beiðast miskunnar af dómara mínum.

9:16 Þótt ég kallaði og hann svaraði mér, þá mundi ég ekki trúa, að hann hlustaði á mig.

9:17 Miklu fremur mundi hann hvæsa á mig í stormviðri og margfalda sár mín án saka,

9:18 aldrei leyfa mér að draga andann, heldur metta mig beiskri kvöl.

9:19 Sé um kraft að ræða, er mátturinn hans, sé um rétt að ræða, hver vill þá stefna honum?

9:20 Þótt ég hefði rétt fyrir mér, þá mundi munnur minn sakfella mig, þótt ég væri saklaus, mundi hann koma á mig sektinni.

9:21 Saklaus er ég, ég hirði ekkert um líf mitt, ég virði að vettugi tilveru mína!

9:22 Mér stendur á sama um það. Fyrir því segi ég: hann tortímir jafnt saklausum sem óguðlegum.

9:23 Þegar svipan deyðir snögglega, þá gjörir hann gys að örvænting hinna saklausu.

9:24 Jörðin er gefin í vald hinna óguðlegu, hann byrgir fyrir andlitið á dómendum hennar. Sé það ekki hann _ hver þá?

9:25 Dagar mínir voru skjótari en hraðboði, liðu svo hjá, að þeir litu enga hamingju.

9:26 Þeir brunuðu áfram eins og reyrbátar, eins og örn, sem steypir sér niður á æti.

9:27 Ef ég segi: Ég ætla að gleyma volæði mínu, ég ætla að breyta andlitssvip mínum og vera kátur, _

9:28 þá hryllir mig við öllum þjáningum mínum, því ég veit þú sýknar mig ekki.

9:29 Ég á nú að vera sekur, hví skyldi ég þá vera að mæðast til ónýtis?

9:30 Þótt ég þvægi mér úr snjó og hreinsaði hendur mínar í lút,

9:31 þá mundir þú dýfa mér ofan í forarvilpu, svo að klæðum mínum byði við mér.

9:32 Guð er ekki maður eins og ég, að ég geti svarað honum, að við getum gengið saman fyrir réttinn.

9:33 Enginn er sá, er úr skeri okkar í milli, er lagt geti hönd sína á okkur báða.

9:34 Hann taki vönd sinn frá mér og láti ekki skelfing sína hræða mig,