15:1 Þá svaraði Elífas frá Teman og sagði:

15:2 Skyldi vitur maður svara með vindkenndri visku og fylla brjóst sitt austanstormi _

15:3 sanna mál sitt með orðum, sem ekkert gagna, og ræðum, sem engu fá áorkað?

15:4 Auk þess rífur þú niður guðsóttann og veikir lotninguna, sem Guði ber.

15:5 Því að misgjörð þín leggur þér orð í munn og þú velur þér lævísra tungu.

15:6 Þinn eigin munnur sakfellir þig, ekki ég, og varir þínar vitna í gegn þér.

15:7 Fæddist þú fyrstur manna og ert þú í heiminn borinn fyrr en hæðirnar?

15:8 Hefir þú hlustað í ráði Guðs og hrifsað til þín spekina?

15:9 Hvað veist þú, er vér eigi vissum, hvað skilur þú, er oss væri ókunnugt?

15:10 Til eru og öldungar, gráhærðir menn, vor á meðal, auðgari að ævidögum en faðir þinn.

15:11 Er huggun Guðs þér lítils virði og mildileg orðin sem þú heyrir?

15:12 Hvers vegna hrífur gremjan þig og hví ranghvolfast augu þín,

15:13 er þú snýr reiði þinni gegn Guði og lætur þér slík orð um munn fara?

15:14 Hvað er maðurinn, að hann geti verið hreinn, og sá verið réttlátur, sem af konu er fæddur?

15:15 Sjá, sínum heilögu treystir Hann ekki, og himinninn er ekki hreinn í augum hans,

15:16 hvað þá hinn andstyggilegi og spillti, maðurinn, sem drekkur ranglætið eins og vatn.

15:17 Ég vil fræða þig, heyr þú mig, og það sem ég hefi séð, frá því vil ég segja,

15:18 því er vitringarnir kunngjörðu _ og duldu ekki _ svo sem arfsögn frá feðrum sínum,

15:19 en þeim einum var landið gefið, og enginn útlendingur hafði enn farið um meðal þeirra.

15:20 Alla ævi sína kvelst hinn óguðlegi og öll þau ár, sem geymd eru ofbeldismanninum.

15:21 Skelfingarhljóð óma í eyrum honum, á friðartímum ræðst eyðandinn á hann.

15:22 Hann trúir því ekki, að hann komist út úr myrkrinu, og hann er kjörinn undir sverðið.

15:23 Hann reikar um til þess að leita sér brauðs _ hvar er það? _ hann veit að ógæfudagurinn bíður hans.

15:24 Neyð og angist skelfa hann, hún ber hann ofurliði eins og konungur, sem búinn er til atlögu,

15:25 af því hann útrétti hönd sína gegn Guði og reis þrjóskur í móti hinum Almáttka,

15:26 rann í móti honum illvígur undir þykkum bungum skjalda sinna.

15:27 Hann þakti andlit sitt spiki og safnaði fitu á lendar sér,

15:28 settist að í eyddum borgum, í húsum, er enginn átti í að búa og ákveðið var, að verða skyldu að rústum.

15:29 Hann verður ekki ríkur, og eigur hans haldast ekki við, og kornöx hans svigna ekki til jarðar.

15:30 Hann kemst eigi undan myrkrinu, frjóanga hans mun loginn svíða, og fyrir reiðiblæstri hans ferst hann.

15:31 Hann skyldi ekki reiða sig á hégóma; hann villist, því að hégómi verður umbun hans.

15:32 Það rætist fyrir skapadægur hans, og pálmagrein hans grænkar eigi.

15:33 Hann hristir af sér súr berin eins og vínviðurinn og varpar af sér blómunum eins og olíutréð.

15:34 Því að sveit hinna óguðlegu er ófrjó, og eldur eyðir tjöldum mútugjafanna.