39:1 Veist þú tímann, nær steingeiturnar bera? Gefur þú gaum að fæðingarhríðum hindanna?

39:2 Telur þú mánuðina, sem þær ganga með, og veist þú tímann, nær þær bera?

39:3 Þær leggjast á knén, fæða kálfa sína, þær losna fljótt við kvalir sínar.

39:4 Kálfar þeirra verða sterkir, vaxa í haganum, fara burt og koma ekki aftur til þeirra.

39:5 Hver hefir látið skógarasnann ganga lausan og hver hefir leyst fjötra villiasnans,

39:6 sem ég hefi gefið eyðivelli að bústað og saltsléttu að heimkynni?

39:7 Hann hlær að hávaða borgarinnar, hann heyrir ekki köll rekstrarmannsins.

39:8 Það sem hann leitar uppi á fjöllunum, er haglendi hans, og öllu því sem grænt er, sækist hann eftir.

39:9 Mun vísundurinn vera fús til að þjóna þér eða mun hann standa um nætur við stall þinn?

39:10 Getur þú bundið vísundinn með bandinu við plógfarið eða mun hann herfa dalgrundirnar á eftir þér?

39:11 Reiðir þú þig á hann, af því að kraftur hans er mikill, og trúir þú honum fyrir arði þínum?

39:12 Treystir þú honum til að flytja sáð þitt heim og til að safna því á þreskivöll þinn?

39:13 Strúthænan baðar glaðlega vængjunum, en er nokkurt ástríki í þeim vængjum og flugfjöðrum?

39:14 Nei, hún fær jörðinni egg sín og lætur þau hitna í moldinni

39:15 og gleymir, að fótur getur brotið þau og dýr merkurinnar troðið þau sundur.

39:16 Hún er hörð við unga sína, eins og hún ætti þá ekki, þótt fyrirhöfn hennar sé árangurslaus, þá er hún laus við ótta,

39:17 því að Guð synjaði henni um visku og veitti henni enga hlutdeild í hyggindum.

39:18 En þegar hún sveiflar sér í loft upp, þá hlær hún að hestinum og þeim sem á honum situr.

39:19 Gefur þú hestinum styrkleika, klæðir þú makka hans flaksandi faxi?

39:20 Lætur þú hann stökkva eins og engisprettu? Fagurlega frýsar hann, en hræðilega!

39:21 Hann krafsar upp grundina og kætist af styrkleikanum, hann fer út á móti hertygjunum.

39:22 Hann hlær að hræðslunni og skelfist ekki og hopar ekki fyrir sverðinu.

39:23 Á baki hans glamrar í örvamælinum, spjót og lensa leiftra.

39:24 Með hávaða og harki hendist hann yfir jörðina og eigi verður honum haldið, þá er lúðurinn gellur.

39:25 Í hvert sinn er lúðurinn gellur, hvíar hann, og langar leiðir nasar hann bardagann, þrumurödd fyrirliðanna og herópið.

39:26 Er það fyrir þín hyggindi að haukurinn lyftir flugfjöðrunum, breiðir út vængi sína í suðurátt?

39:27 Er það eftir þinni skipun að örninn flýgur svo hátt og byggir hreiður sitt hátt uppi?

39:28 Á klettunum á hann sér býli og ból, á klettasnösum og fjallatindum.

39:29 Þaðan skyggnist hann að æti, augu hans sjá langar leiðir.