20:1 Þá svaraði Sófar frá Naama og sagði:

20:2 Fyrir því veita hugsanir mínar mér andsvör og af því að það sýður í mér:

20:3 Ég verð að hlusta á háðulegar ávítur, en andi minn gefur mér skilning að svara.

20:4 Veist þú, að svo hefir það verið frá eilífð, frá því er menn voru settir á jörðina,

20:5 að fögnuður óguðlegra er skammær og að gleði hins guðlausa varir örskotsstund?

20:6 Þó að sjálfbirgingskapur hans nemi við himin og höfuð hans nái upp í skýin,

20:7 þá verður hann þó eilíflega að engu eins og hans eigin saur, þeir, sem sáu hann, segja: Hvar er hann?

20:8 Hann líður burt eins og draumur, svo að hann finnst ekki, og hverfur eins og nætursýn.

20:9 Augað, sem á hann horfði, sér hann eigi aftur, og bústaður hans lítur hann aldrei framar.

20:10 Börn hans sníkja á snauða menn, og hendur þeirra skila aftur eigum hans.

20:11 Þótt bein hans séu full af æskuþrótti, leggjast þau samt með honum í moldu.

20:12 Þótt hið illa sé honum sætt í munni, þótt hann feli það undir tungu sinni,

20:13 þótt hann treini sér það og vilji ekki sleppa því og haldi því eftir í miðjum gómnum,

20:14 þá breytist þó fæðan í innýflum hans, _ í nöðrugall í kviði honum.

20:15 Auð gleypti hann _ hann verður að æla honum aftur, Guð keyrir hann úr kviði hans.

20:16 Nöðrueitur saug hann, tunga eiturormsins deyðir hann.

20:17 Hann má ekki gleðjast yfir lækjum, yfir rennandi ám hunangs og rjóma.

20:18 Hann lætur af hendi aflaféð og gleypir það eigi, auðurinn sem hann græddi, veitir honum eigi eftirvænta gleði.

20:19 Því að hann kúgaði snauða og lét þá eftir hjálparlausa, sölsaði undir sig hús, en byggði ekki.

20:20 Því að hann þekkti enga ró í maga sínum, þó fær hann eigi forðað því, sem honum er dýrmætast.

20:21 Ekkert komst undan græðgi hans, fyrir því er velsæld hans eigi varanleg.

20:22 Þótt hann hafi allsnægtir, kemst hann í nauðir, allt magn mæðunnar kemur yfir hann.

20:23 Þá verður það: Til þess að fylla kvið hans sendir Guð í hann sína brennandi reiði og lætur mat sínum rigna yfir hann.

20:24 Flýi hann fyrir járnvopnunum, þá borar eirboginn hann í gegn.

20:25 Hann dregur örina út, þá kemur hún út um bakið, og hinn blikandi oddur kemur út úr galli hans _ skelfing grípur hann.

20:26 Allur ófarnaður er geymdur auðæfum hans, eldur, sem enginn blæs að, eyðir honum, hann etur það, sem eftir er í tjaldi hans.

20:27 Himinninn afhjúpar misgjörð hans, og jörðin gjörir uppreisn í móti honum.

20:28 Gróði húss hans fer í útlegð, rennur burt í allar áttir á degi reiðinnar.