146:1 Halelśja. Lofa žś Drottin, sįla mķn!

146:2 Ég vil lofa Drottin mešan lifi, lofsyngja Guši mķnum, mešan ég er til.

146:3 Treystiš eigi tignarmennum, mönnum sem enga hjįlp geta veitt.

146:4 Andi žeirra lķšur burt, žeir verša aftur aš jöršu, į žeim degi verša įform žeirra aš engu.

146:5 Sęll er sį, er į Jakobs Guš sér til hjįlpar, sį er setur von sķna į Drottin, Guš sinn,

146:6 hann sem skapaš hefir himin og jörš, hafiš og allt sem ķ žvķ er, hann sem varšveitir trśfesti sķna aš eilķfu,

146:7 sem rekur réttar kśgašra og veitir brauš hungrušum. Drottinn leysir hina bundnu,

146:8 Drottinn opnar augu blindra, Drottinn reisir upp nišurbeygša, Drottinn elskar réttlįta.

146:9 Drottinn varšveitir śtlendingana, hann annast ekkjur og föšurlausa, en ógušlega lętur hann fara villa vegar.