Bad Advertisement?
Are you a Christian?
Online Store:Visit Our Store
| Chapter X.
PREVIOUS SECTION - NEXT SECTION - HELP 
Chapter X.1489
| 1489 For obvious reasons, we have given the greater part of this chapter in the Latin version. [Much of this chapter requires this sacrifice to a proper verecundia; but the learned translators have possibly been to cautious, erring, however, on the right side of the question.] | —Quænam de Procreatione Liberorum Tractanda Sint.1490
| 1490 [For the substance of this chapter, see Kaye, p. 84.] |
Tempus autem opportunum conjunctionis solis
iis relinquitur considerandum, qui juncti sunt matrimonio; qui autem
matrimonio juncti sunt, iis scopus est et institutum, liberorum susceptio:
finis autem, ut boni sint liberi: quemadmodum agricolæ seminis
quidem dejectionis causa est, quod nutrimenti habendi curam gerat;
agriculturæ autem finis est, fructuum perceptio. Multo autem
melior est agricola, qui terram colit animatam: ille enim ed tempus
alimentum expetens, hic vero ut universum permanent, curam gerens,
agricolæofficio fungitur: et ille quidem propter se, hic vero propter
Deum plantat ac seminat. Dixit enim: “Multiplicemini;”1491
ubi
hoc subaudiendum est: “Et ea ratione fit homo Dei imago, quatenus
homo co-operatur ad generationem hominis.” Non est quælibet
terra apta ad suscipienda semina: quod si etiam sit quælibet,
non tamen eidem agricolæ. Neque vero seminandum est supra petram,
neque semen est contumlia afficiendum, quod quidem dux est et princeps
generationis, estque substantia, quæ simul habet insitas naturæ
rationes. Quæ sunt autem secundum naturam rationes, absque ratione
præternaturalibus mandando meatibus, ignominia afficere, valde est
impium. Videte itaque quomodo sapientissimus Moyses infrugiferam aliquando
sationem symbolice repulerit: “Non comedes, inquiens, leporem,
nec hyænam.”1492
Non vult homines esse qualitatis eorum
participes, neque eis æqualem gustare libidinem: hæc enim
animalia ad explendum coitum venereum feruntur insano quodam furore. Ac
leporem quidem dicunt quotannis multiplicare anum, pro numero annorum,
quos vixit, habentem foramina: et ea ratione dum leporis esum prohibet,
significat se dehortari puerorum amorem. Hyænam autem vicissim
singulis annis masculinum sexum mutare in femininum: significare autem
non esse illi ad adulteria prorumpendum, qui ab hyæna abstinet.1493
| 1493 [He lays down the law, that
marriage was instituted for the one result of replenishing the earth;
and he thinks certain unclean animals of the Mosaic system to be types
of the sensuality which is not less forbidden to the married than to
others.] |
Well, I also agree that the consummately
wise Moses confessedly indicates by the prohibition before us,
that we must not resemble these animals; but I do not assent to the
explanation of what has been symbolically spoken. For nature never can
be forced to change. What once has been impressed on it, may not be
transformed into the opposite by passion. For passion is not nature,
and passion is wont to deface the form, not to cast it into a new
shape. Though many birds are said to change with the seasons, both
in colour and voice, as the blackbird (κόσσυφος),
which becomes yellow from black, and a chatterer from a singing-bird.
Similarly also the nightingale changes by turns both its colour
and note. But they do not alter their nature itself, so as in the
transformation to become female from male. But the new crop of feathers,
like new clothes, produces a kind of colouring of the feathers, and a
little after it evaporates in the rigour of winter, as a flower when its
colour fades. And in like manner the voice itself, injured by the cold,
is enfeebled. For, in consequence of the outer skin being thickened by
the surrounding air, the arteries about the neck being compressed and
filled, press hard on the breath; which being very much confined, emits a
stifled sound. When, again, the breath is assimilated to the surrounding
air and relaxed in spring, it is freed from its confined condition, and
is carried through the dilated, though till then obstructed arteries,
it warbles no longer a dying melody, but now gives forth a shrill note;
and the yoice
flows wide, and spring now becomes
the song of the voice of birds.
Nequaquam ergo credendum est, hyænam unquam
mutare naturam: idem enim animal non habet simul ambo pudenda maris et
feminæ, sicut nonnulli existimarunt, qui prodigiose hermaphroditos
finxerunt, et inter marem et feminam, hanc masculo-feminam naturam
innovarunt. Valde autem falluntur, ut qui non animadverterint, quam sit
filiorum amans omnium mater et genetrix Natura: quoniam enim hoc animal,
hyæna inquam, est salacissimum, sub cauda ante excrementi meatum,
adnatum est ei quoddam carneum tuberculum, feminino pudendo figura
persimile. Nullum autem meatum habet hæc figura carnis, qui in
utilem aliquam desinat partem, vel in matricem inquam, vel in rectum
intestinum: tantum habet magnam concavitatem, quæ inanem excipiat
libidinem, quando aversi fuerint meatus, qui in concipiendo fetu occupati
sunt. Hoc ipsum autem et masculo et feminæ hyænæ adnatum
est, quod sit insigniter pathica: masculus enim vicissim et agit, et
patitur: unde etiam rarissime inveniri potest hyæna femina: non enim
frequenter concipit hoc animal, cum in eis largiter redundet ea, quæ
præter naturam est, satio. Hac etiam ratione mihi videtur Plato in
Phœdro, amorem puerorum repellens, eum appellate bestiam, quod
frenum mordentes, qui se voluptatibus dedunt, libidinosi, quadrupedum
cœunt more, et filios seminare conantur. Impios “autem
tradidit Deus,” ut air Apostolus,1494
“in perturbationes
ignominiæ: nam et feminæeorum mutaverunt naturalem usum
in eum, qui est procter naturam: similiter autem et masculi eorum,
relicto usu naturali, exarserunt in desiderio sui inter se invicem,
masculi in masculos turpitudinem operantes, et mercedem, quam oportuit,
erroris sui in se recipientes.” At vero ne libidinosissimis quidem
animantibus concessit natura in excrementi meatum semen immittere:
urina enim in vesicam excernitur, humefactum alimentum in ventrum,
lacryma vero in oculum, sanguis in venas, sordes in aures, mucus in
hares defertur: fini autem recti intestini, sedes cohæret, per
quam excrementa exponuntur. Sola ergo varia in hyænis natura,
superfluo coitui superfluam hanc partem excogitavit, et ideo est
etiam aliquantisper concavum, ut prurientibus partibus inserviat,
exinde autem excæcatur concavitas: non fuit emm res fabricata
ad generationem. Hinc nobis manifestum atque adeo in confesso est,
vitandos esse cum masculis concubitus, et infrugiferas sationes, et
Venerem præposteram, et quæ natura coalescere non possunt,
androgynorum conjunctiones, ipsam naturam sequentibus, quæ id
per partium prohibet constitutionem, ut quæ masculum non ad semen
suscipiendum, sed ad id effundendum fecerit.
Jeremias autem, hoc est, per ipsum loquens Spiritus, quando dicit:
“Spelunca hyænæ facta est domus mea,”1495
id quod ex mortuis constabat corporibus detestans
alimentum, sapienti allegoria reprehendit cultum simulacrorum: vere
enim oportet ab idolis esse puram domum Dei viventis. Rursus Moyses
lepore quoque vesci prohibet. Omni enim tempore coit lepus, et salit,
assidente femina, earn a tergo aggrediens: est enim ex iis, quæ retro
insiliunt. Concipit autem singulis mensibus, et superfetat; init autem,
et parit; postquam autem peperit, statim a quovis initur lepore (neque
enim uno contenta est matrimonio) et rursus concipit, adhuc lactans:
habet enim matricem, cui sunt duo sinus, et non unus solus matricis vacuus
sinus, est ei sufficiens sedes ad receptaculure coitus (quidquid enim
est vacuum, desiderat repleri); verum accidit, ut cure uterum gerunt,
altera pars matricis desiderio teneatur et libidine furiat; quocirca
fiunt eis superfetationes. A vehementibus ergo appetitionibus, mutuisque
congressionibus, et cure prægnantibus feminis conjunctionibus,
alternisque initibus, puerorumque stupris, adulteriis et libidine
abstinere, hujus nos ænigmatis adhortata est prohibitio. Idcirco
aperte, et non per renigmata Moyses prohibuit, “Non fornicaberis;
non mœchaberis; pueris stuprum non inferes,”1496
inquiens. Logi itaque præscriptum totis viribus observandum,
neque quidquam contra leges ullo modo faciendum est, neque mandata
sunt infirmanda. Malæenim. cupiditati nomen est ὕβρις,
“petulantia;” et equum cupiditatis, “petulantem”
vocavit Plato, cure legissit, “Facti estis mihi equi furentes
in feminas.”1497
Libidines autem supplicium notum nobis facient illi,
qui Sodomam accesserunt, angeli. Li eos, qui probro illos afficere
voluerunt, una cum ipsa civitate combusserunt, evidenti hoc indicio
ignem, qui est fructus libidinis, describentes. Quæenim veteribus
acciderunt, sicut ante diximus, ad nos admonendos scripta sunt, ne eisdem
teneamur vitiis, et caveamus, ne in pœnas similes incidamus. Oportet
autem filios existimare, pueros; uxores autem alienas intueri tanquam
proprias filias: voluptates quippe continere, ventrique et iis quæ
sunt infra ventrem, dominari, est maximi imperii. Si enim ne digitum
quidem temere movere permittit sapienti ratio, ut confitentur Stoici,
quomodo non multo magis iis, qui sapientiam persequuntur, in eam,
qua coitur, particulam dominatus est obtinendus? Atque hac quidem de
causa videtur esse nominatum pudendum, quod hac corporis parte magis,
quam qualibet alia, cum pudore utendum sit; natura enim sicut alimentis,
ita etiam legitimis
nuptiis, quantum convenit, utile
est, et decet, nobis uti permisit: permisit autem appetere liberorum
procreationem. Quicumque autem, quod modum excedit, persequuntur, labuntur
in eo quod est secundum naturam, per congressus, qui sunt præter
leges, seipsos lædentes. Ante omnia enim recte habet, ut nunquam cure
adolescentibus perinde ac cum feminis, Veneris utamur consuetudine. Et
ideo “non esse in petris et lapidibus seminandum” dicit, qui
a Moyse factus est philosophus, “quoniam nunquam actis radicibus
genitalem sit semen naturam suscepturum.” Logos itaque per Moysen
appertissime præcepit: “Et cure masculo non dormies feminino
concubitu: est enim abominatio.”1498
Accedit his, quod “ab
omni quoque arvo feminino esse abstinendum” præterquam
a proprio, ex divinis Scripturis colligens præclarus Plato
consuluit lege illinc accepta: “Et uxori proximi tui non dabis
concubitum seminis, ut polluaris apud ipsam.1499
Irrita autem sunt et
adulterina concubinarum semina. Ne semina, ubi non vis tibi nasci quod
seminatum est. Neque ullam omnino tange mulierem, præterquam tuam
ipsius uxorem,” ex qua sola tibi licet carnis voluptates percipere
ad suscipiendam legitimam successionem. Hæc enim Logo sola sunt
legitima. Eis quidem certe, qui divini muneris in producendo opificio
sunt participes, semen non est abjiciendum, neque injuria afficiendum,
neque tanquam si cornibus semen mandes seminandum est. Hic ipse ergo
Moyses cum ipsis quoque prohibet uxoribus congredi, si forte eas detineant
purgationes menstruæ. Non enim purgamento corporis genitale semen,
et quod mox homo futurum est, polluere est æquum, nec sordido
materiæ profluvio, et, quæ expurgantur, inquinamentis inundare
ac obruere; semen autem generationis degenerat, ineptumque redditur,
simatricis sulcis privetur. Neque vero ullum unquam induxit veterum
Hebræorum cœuntem cum sua uxore prægnante. Sola enim voluptas,
si quis ea etiam utatur in conjugio, est præter leges, et injusta,
eta ratione aliena. Rursus autem Moyses abducit viros a prægnantibus,
quousque pepererint. Revera enim matrix sub vesica quidem collocata,
super intestinum autem, quod rectum appellatur, posita, extendit collum
inter humeros in vesica; et os colli, in quod venit semen, impletum
occluditur, illa autem rursus inanis redditur, cum partu purgata fuerit:
fructu autem deposito, deinde semen suscipit. Neque vero nobis turpe est
ad auditorum utilitatem nominare partes, in quibus fit fetus conceptio,
quæ quidem Deum fabricari non puduit. Matrix itaque sitiens filiorum
procreationem, semen suscipit, probrosumque et vituperandum negat
coitum, post sationem ore clauso omnino jam libidinem excludens. Ejus
autem appetitiones, quæ prius in amicis versabantur complexibus,
intro conversæ, in procreatione sobolis occupatæ, operantur
una cum Opifice. Nefas est ergo operantem jam naturam adhuc molestia
afficere, superflue ad petulantem prorumpendo libidinem. Petulantia
autem, quæ multa quidem habet nomina, et multas species, cure ad
hanc veneream intemperantiam deflexerit, λαγνεία, id
est “lascivia,” dicitur; quo nomine significatur libidinosa,
publica, et incesta in coitum propensio: quæ cum aucta fuerit, magna
simul morborum convenit multitudo, obsoniorum desiderium, vinolentia et
amor in mulieres; luxus quoque, et simul universarum voluptatum studium;
in quæ omnia tyrannidem obtinet cupidity. His autem cognatæ
innumerabiles augentur affectiones, ex quibus mores intemperantes
ad summum provehuntur. Dicit autem Scriptura: “Parantur
intemperantibus flagella, et supplicia humeris insipientium:”1500
vires
intemperantiæ, ejusque constantem tolerantiam, vocans “humeros
insipientium.” Quocirca, “Amove a servis tuis spes inanes,
et indecoras,” inquit, “cupiditates averte a me. Ventris
appetitio et coitus ne me apprehendant.”1501
Longe ergo sunt arcenda multifaria insidiatorum
maleficia; non ad solam enim Cratetis Peram, sed etiam ad nostram
civitatem non navigat stultus parasitus, nec scortator libidinosus,
qui posteriori delectatur parte: non dolosa meretrix, nec ulla ejusmodi
alia voluptatis bellua. Multa ergo nobis per totam vitam seminetur,
quæ bona sit et honesta, occupatio. In summa ergo, vel jungi
matrimonio, vel omnino a matrimonio purum esse oportet; in quæ
stione enim id versatur, et hoc nobis declaratum est in libro De
continentia. Quod si hoc ipsum, an ducenda sit uxor. veniat in
considerationem: quomodo libere permittetur, quemadmodum nutrimento,
ita etiam coitu semper uti, tanquam re necessaria? Ex eo ergo videri
possunt nervi tanquam stamina distrahi, et in vehementi congressus
intensione disrumpi. Jam vero offundit etiam caliginem sensibus,
et vires enervat. Patet hoc et in animantibus rationis expertibus,
et in iis, quæ in exercitatione versantur, corporibus; quorum hi
quidem, qui abstinent, in certaminibus superant adversarios; illa vero
a coitu abducta circumaguntur, et tantum non trahuntur, omnibus viribus
et omni impetu tandem quasi enervata. “Parvam epilepsiam”
dicebat “coitum” sophista Abderites morbum immedicabilem
existimans. Annon enim consequuntur resolutiones, quæ exinanitionis
ejusque, quod abscedit, magnitudini ascribuntur? “homo enim ex
homine nascitur et evellitur.” Vide damni magnitudinem: totus homo
per exinanitionem coitus abstrahitur. Dicit enim: Hoc nunc os ex
ossibus meis, et caro ex
came mea.”1502
Homo ergo tantum exinanitur semine, quantus
videtur corpore; est enim generationis initium id, quod recedit: quin
etiam conturbat ebullitio materiæ et compagem corporis labefactat
et commovet. Lepide ergo ille, qui interroganti, “Quomodo adhuc se
haberet ad res venereas,” respondit: “Bona verba, quæ
so: ego vero lubentissime isthinc, tanquam ab agresti et insano domino,
profugi.” Verum concedatur quidem et admittatur matrimonium: vult
enim Dominus humanum genus repleri; seal non dicit, Estote libidinosi: nec
vos, tanquam ad coitum natos, voluit esse deditos voluptati. Pudore autem
nos afficiat Pædagogus, clamans per Ezechielem: “Circumcidamini
fornicationem vestram.” Aliquod tempus ad seminandum opportunum
habent quoque rationis expertia animantia. Aliter autem coire, quam
ad liberorum procreationem, est facere injuriam naturæ;1503
| 1503 [Tamen possunt senes et
steriles matrimonium sanctum contrahere, et de re conjugali aliter
docet Lanctantius de naturâ singulari mulierum argute disserens:
q. v. in libro ejus de vero cultu, vi. cap. 23, p. 280, ed.
Basiliæ 1521.] | qua quidem oportetmagistra, quas prudenter
introducit temporis commoditates, diligenter observare, senectutem,
inquam, et puerilem ætatem. His enim nondum concessit, illos autem
non vult amplius uxores ducere. Seal non vult homines semper dare operam
matrimonio. Matrimonium autem est filiorum procreationis appetitio, non
inordinata seminis excretio, quæ est et præter leges eta ratione
aliena. Secundum naturam autem nobis vita universa processerit,1504
| 1504 [Naturâ duce, sub lege Logi,
omnia fidelibus licent non omnia tamen expediunt. Conf Paulum, I., Ad
Corinth, vi. 12.] | si et ab initio cupiditates contineamus,
et hominum genus, quod ex divina providentia nascitur, improbis et
malitiosis non tollamus artibus: eæenim, ut fornicatiohem celent,
exitialia medicamenta adhibentes, quæ prorsus in perniciem ducunt,
simul cum fetu omnem humanitatem perdunt. Cæterum, quibus uxores
ducere concessum est, iis Pædagogo opus fuerit, ut non interdiu
mystica naturæ celebrentur orgia, nec ut aliquis ex ecclesia, verbi
gratia, aut ex foro mane rediens, galli more cœat, quando orationis,
et lectionis, et eorum quæ interdiu facere convenit, operum tempus
est. Vespere autem oportet post convivium quiescere, et post gratiarum
actionem, quæ fit Deo pro bonis quæ percepimus. Non semper
autem concedit tempus natura, ut peragatur congressus matrimonii; est
enim eo desiderabilior conjunctio, quo diuturnior. Neque vero noctu,
tanquam in tenebris, immodeste sese ac imtemperanter gerere oportet, sed
verecundia, ut quæ sit lux rationis, in animo est includenda. Nihil
enim a Penelope telam texente differemus, si interdiu quidem texamus
dogmata temperantiæ; noctu autem ea resolvamus, cum in cubile
venerimus. Si enim honestatem exercere oportet, multo magis tuæ uxori
honestas est ostendenda, inhonestas vitando conjunctiones: et quod caste
cum proximis verseris, fide dignum e domo adsit testimonium. Non enim
potest aliquid honestum ab ea existimari, apud quam honestas in acribus
illis non probatur certo quasi testimonio voluptatibus. Benevolentia
autem quæ præceps fertur ad congressionem, exiguo tempore
floret, et cum corpore consenescit; nonnunquam autem etiam præ
senescit, flaccescente jam libidine, quando matrimonialem temperantiam
meretriciæ vitiaverint libidines. Amantium enim corda sunt volucria,
amorisque irritamenta exstinguuntur sæpe pœnitentia; amorque
sæpe vertitur in odium, quando reprehensionera senserit satietas.
Impudicorum vero verborum, et turpium figurarum, meretriciorumque
osculomm, et hujusmodi lasciviarum nomina ne sunt quidem memoranda,
beatum sequentibus Apostolum, qui aperte dicit: “Fornicatio
autem et omnis immunditia, vel plura habendi cupiditas, ne nominetur
quidem in vobis, sicut decet saneros.”1505
Recte ergo videtur dixisse
quispiam: “Nulli quidem profuit coitus, recte autem cum eo
agitur, quem non læserit.” Nam et qui legitimus, est
periculosus, nisi quatenus in liberorum procreatione versatur. De
eo autem, qui est præter leges, dicit Scriptura: “Mulier
meretrix apro similis reputabitur. Quæautem viro subjecta est,
turris est mortis iis, qui ea utuntur.” Capro, vel apro,
meretricis comparavit affectionem. “Mortem” autem dixit
“quæ sitam,” adulterium, quod committitur in meretrice,
quæ custoditur. “Domum” autem, et “urbem,”
in qua suam exercent intemperantiam. Quin etiam quæ est apud vos
pœtica, quodammodo ea exprobrans, scribit:—
Tecum et adulterium est, tecum
coitusque nefandus,
Fœdus, femineusque, urbs
pessima, plane impura.
Econtra autem pudicos
admiratur:—
Quos desiderium tenuit nec turpe
cubilis
Alterius, nec tetra invisaque stupra
tulerunt
Ulla unquam maribus.
1506
| 1506 [He has argued powerfully on the delicacy and refinement
which should be observed in Christian marriage, to which Lactantius in
the next age will be found attributing the glory of chastity,
as really as to a pure celibacy. He now continues the argument in a
form which our translators do not scruple to English.] | For
many think such things to be pleasures only which are against nature,
such as these sins of theirs. And those who are better than they, know
them to be sins, but are overcome by pleasures, and darkness is the veil
of their vicious practices. For he violates his marriage adulterously who
uses it in a meretricious way, and hears not the voice of the Instructor,
crying, “The man who ascends his bed, who says in his soul, Who
seeth me? darkness is around me, and the walls are my covering, and no one
sees my sins. Why do I fear lest the Highest will remember?”1507
Most wretched is such a
man, dreading men’s eyes alone,
and thinking that he will escape the observation of God. “For he
knoweth not,” says the Scripture, “that brighter ten thousand
times than the sun are the eyes of the Most High, which look on all the
ways of men, and cast their glance into hidden parts.” Thus again
the Instructor threatens them, speaking by Isaiah: “Woe be to
those who take counsel in secret, and say, Who seeth us?”1508
For
one may escape the light of sense, but that of the mind it is impossible
to escape. For how, says Heraclitus, can one escape the notice of that
which never sets? Let us by no means, then, veil our selves with the
darkness; for the light dwells in us. “For the darkness,” it
is said, “comprehendeth it not.”1509
And the very night itself is
illuminated by temperate reason. The thoughts of good men Scripture
has named “sleepless lamps;”1510
although for one to attempt even to practice concealment, with reference
to what he does, is confessedly to sin. And every one who sins, directly
wrongs not so much his neighbour if he commits adultery, as himself,
because he has committed adultery, besides making himself worse and
less thought of. For he who sins, in the degree in which he sins,
becomes worse and is of less estimation than before; and he who has
been overcome by base pleasures, has now licentiousness wholly attached
to him. Wherefore he who commits fornication is wholly dead to God,
and is abandoned by the Word as a dead body by the spirit. For what
is holy, as is right, abhors to be polluted. But it is always lawful
for the pure to touch the pure. Do not, I pray, put off modesty at
the same time that you put off your clothes; because it is never
right for the just man to divest himself of continence. For, lo, this
mortal shall put on immortality; when the insatiableness of desire,
which rushes into licentiousness, being trained to self-restraint,
and made free from the love of corruption, shall consign the man to
everlasting chastity. “For in this world they marry and and are
given in marriage.”1511
But having done with the works of the flesh,
and having been clothed with immortality, the flesh itself being pure,
we pursue after that which is according to the measure of the angels.
Thus in the Philebus, Plato, who had been the
disciple of the barbarian1512
philosophy, mystically called those
Atheists who destroy and pollute, as far as in them lies, the Deity
dwelling in them—that is, the Logos—by
association with their vices. Those, therefore, who are consecrated
to God must never live mortally (θνητῶς).
“Nor,” as Paul says, “is it meet to make the members
of Christ the members of an harlot; nor must the temple of God be
made the temple of base affections.”1513
Remember the four and twenty
thousand that were rejected for fornication.1514
But the experiences of those who have
committed fornication, as I have already said, are types which correct
our lusts. Moreover, the Pædagogue warns us most distinctly:
“Go not after thy lusts, and abstain from thine appetites;1515
for wine and women will remove the wise; and he that cleaves to harlots
will become more daring. Corruption and the worm shall inherit him,
and he shall be held up as public example to greater shame.”1516
And again—for he wearies not of doing good—“He who
averts his eyes from pleasure crowns his life.”
Non est ergo justum vinci a rebus venereis, nec
libidinibus stolide inhiare, nec a ratione alienis appetitionibus moveri,
nec desiderare pollui. Ei autem soli, qui uxorem duxit, ut qui tunc sit
agricola, serere permissum est; quando tempus sementem admittit. Adversus
aliam autem intemperantiam, optimum quidem est medicamentum, ratio.1517
| 1517 [Right reason is the best remedy
against all excesses, argues our author, but always subject to the express
law of the Gospel.] | Fert etiam auxilium penuria satietatis,
per quam accensæ libidines prosiliunt ad voluptates.E.C.F. INDEX & SEARCH
|
